Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Mij dunkt, Dolf," vervolgde hij, met zijnen vinger naar het gebloemd satijnen vest wijzende waarmede Adolf pronkte, "mij dunkt dat is mijn vest." "O, meester, dat vest was overal met wijn bemorst. Natuurlijk kon een gentleman van meesters fatsoen zulk een vest nooit meer dragen. Ik dacht dat ik het wel hebben mocht. Voor een armen neger zooals ik, is het nog goed."
"Mot ik nou nog is zeggen, dat je hem met rust moet laten," roept vader, met klem. "'k Zal morgen vroeg naar Jo gaan om te vragen hoe het is, terwijl jij uitslaapt," zegt Marie, die zich ongerust maakt, omdat hij zulke kringen onder z'n oogen heeft. "Nee... dat hoeft niet," zegt Dolf. "'t Zal wel zoo erg niet zijn," zegt moeder. "'t Was niks, niks... Ze had zware hoofdpijn."
Wie het aantal raadt, mag zoeken." "Mag?" lachte Dolf. "Zoeken is toch geen pretje?" "Nu moet dan," verbeterde Door. "En als niemand het raadt, ben ik de ongelukkige. Nu?" zei ze, nadat ze iets uit haar zak had genomen en Nel haar hand voorhield. "Hoeveel raad je? één, twee, drie, vier, vijf of zes?" "Drie." "En Leni?" "Twee," zei Leni, na zich een tijdje bedacht te hebben. "En onze logé's?"
U is net een madonna met een Kindje! zei Quaerts. Mijn kleine Dolf is gaan wandelen met zijn peetoom, sprak zij, stralend ziende op haar kind en het lichtjes wenkend ... Het stond op en, verlegen, ging het naar Quaerts en bood, met zijn schuin hoofd, een handje. Quaerts tilde hem op en zette hem op zijn knie. Wat is hij licht, ce petit Jésus! Hij is niet sterk, sprak Cecile.
Ik maak u geen visite om de menschen, die ik bij u zoû kunnen zien. Zij boog glimlachend, alsof hij een compliment gezegd had. U is me natuurlijk zeer welkom. U is een heel goed vriend van Dolf, niet waar? Zij wilde telkens andere woorden zeggen dan zij zeide, koeler woorden, hartelijker woorden, maar er was te veel welopgevoedheid in haar: zij kon het niet doen. Ja, antwoordde hij.
Maar de pose duurde niet lang; hij wierp het staal verachtelijk weg. "Ik wil geen ruzie maken," zei de edelmoedige Pieter. "Daar hebje wèl gelijk in," antwoordde Dolf. Op dat belangrijk oogenblik hoorde men een geluid alsof er een flesch werd opengetrokken, en daarna een ander alsof er een glas werd ingeschonken.
"Dat's een weergaasch aardig liedje," zei Dolf, het venster openstootende en de dikke boeremeid aansprekende, die hare "purperen armen", als Rotgans het uitdrukt, in de rookende waschtobbe stak, en het liedje van Klompertje waarschijnlijk gezongen had; "dat's een weergaasch mooi liedje, Trijntje!" "Ik hiet geen Trijntje!" zei de meid, schalk omkijkende.
"Dat dacht ik wel," zei Door. "Brieven zijn zoo goed voor verstuikte voeten en bloedende neuzen." "Ja, en vooral zulke lange," lachte Nel. "Ramplamplan, daar komen wij an. We hebben geen schoenen of kousen meer an," kwam Dolf dien avond de kamer instappen, een groot bord met appelbollen op zijn hoofd balanceerende. "O, jongen, denk om het porseleinen bord," riep mevrouw Van Brakel.
Hij zag rood tot achter zijne ooren. "Vieze jongen!" riep de Juffrouw hem toe. "Waarom heb je me niet gewaarschuwd?" "'t Is niet waar, Juffrouw!" riep Jan, huilend van verontwaardiging "Ik had sneeuwballen in mijn zak, en die zijn bij de heete kachel gesmolten." En om te bewijzen, dat hij de waarheid sprak, stak hij zijn handen in de zakken, en dolf er de half gesmolten kogels uit op.
"Maar wil ik je nou niet reis aflossen, men lieve galeiboeven?" vroeg Dolf ons met hartelijkheid nadat we een goed half uur geroeid hadden. "Ik zit hier maar sigaartjes te rooken aan 't roer. "Hoor," riep ik hem toe, "ik zal je zeggen wat het plan is. Pieter heeft me gesproken van een boerderij, waar we aan kunnen leggen om iets te gebruiken. Daar moeten we welhaast wezen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek