Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Ze suste den kleine, die zacht schreiende ontwaakt was. «'t Is waar, 't ging vallen", volhardde de deerne, «vraag het maar aan 't heertje!" Een ratelende woordenwisseling volgde. Met gebogen rug bleef de schilder zitten, als vastgeplakt aan zijn plaats, badend in den grooten klaterenden gloed.
"En gij, jonge deerne!" vervolgde de nar, die, zonder zich het gram gelaat des paters aan te trekken, zijn toespraak nu tot een aardig meisje wendde, dat onder de menigte stond, "en gij! wilt gij uwe glimmende zwarte haren behouden? koop de zalf van meester Barbanera, en uw vrijer zal u nooit een grijs haartje verwijten.
Terwijl zij met elkander vochten, de een om de tassche te houden, de andere om ze terug te nemen, sprak Lamme stille tot Uilenspiegel: Luister: serjanten in huis ... ze zijn gevieren ... in een kleine kamer met drie meidekens.... Twee buiten voor u, voor mij.... Heb willen weggaan ... ben belet geworden.... De deerne met heur goudlinnen kleed is eene verklikster ... Stevenijne, ook verklikster!
De deerne had haar plaats verlaten, hurkte achter de schilderdoos neder, en wierp toen met een beweging snel als een ingeving, haar halsdoek over het steeds luider en luider jammerende kind. «Bij de vrouwelijkheid van mijn moeder, wees stil," schreeuwde de oude. «Ga, ga naar binnen, tonto, ga."
"Gewis!" zeide Botbergen, die van de gansche samenspraak niets gehoord had en alleen op de laatste woorden lette van Ulrica, die hem nog onbekend was: "al die snorrepijpen en tilerantijntjes dienen nergens toe: ik zeg daarom eenvoudig: goên dag, meiske! ik had niet gedacht, dat wij nog zoo een knappe deerne zouden zijn tegengekomen, na de varkens, die ons van morgen aan de poort ontmoet hebben, daar zulks anders zelden iets goeds beduidt.
Toen Lamme zoovele blonde en bruine, frissche en verslenste vrouwen te gelijk zag, werd hij beschaamd; hij sloeg zijn oogen neder en riep: Uilenspiegel, waar zijt gij? Hij heeft dit tranendal verlaten, mijn vriend, sprak een dikke deerne, die hem bij den arm vatte. Dit tranendal verlaten? vroeg Lamme. Ja, zeide zij, driehonderd jaar geleden, in gezelschap van Jacobus de Coster van Maerlandt.
Gij vlek en vijandin van ons geslacht! Moge u 't verderf CHIRON. Thans stop ik u den mond. Neem gij haar man; In dien kuil zeide ons Aaron hem te bergen. TAMORA. Vaartwel, mijn zoons; weest zeker, dat zij zwijgt. Geen echte vroolijkheid verheugt mijn hart, Eer al die Andronici zijn verdelgd. Thans, lieve Moor, kan ik tot u mij wenden, En laat mijn zoons die deerne lustig schenden.
Wou z'm lokken....? Dat kos niet, dan had ze 't eiges gebrocht, en had ze d'r noam niet verzwegen. Onbegriepelik! 'En vremde Santip! Met den volgeladen boezelaar treedt Griet de hut der weduwe Meyer binnen. Dorus ligt in de bedstee; hij ziet bleek. "Vrouw Meyer en Dorus, doar he'j nou is wat van mien," zegt de deerne; "die spoart die bewoart, en die bewoart, die het wat."
De kinderen sliepen reeds lang een gerusten slaap en de oude begon boven haar werk te knikkebollen. Ook de deerne die als voorbeeld diende, sloot nu en dan de oogen, meêgesleurd door de warme, slaperige stilte.
"Oolik, dokter; oolik," zei de deerne, haar voorhoofd met het buitenste van de hand afvegende. "Heeroom is er bij." En zij vervolgde haar taak. In zulke huishoudens moet zoolang mogelijk alles zijn gang gaan. Slechts den hoogeren standen is het vergund zich aan hunne zieken te wijden. Gerrit trad binnen. Op bevel van den ouden dokter was het volslagen donker in de ziekekamer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek