Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Om negen uur begon Victor den afmarsch over de bruggen, nadat zijn soldaten zich met geweld een baan hadden moeten breken door de gillende, jammerende menschenmassa, die zich, met voertuigen en losse paarden bont dooreen aan de toegangen verdrong en die den kostbaren tijd den vorigen dag had laten verloren gaan. Om één uur in den nacht had de laatste afdeeling van Victor de overzijde bereikt.
Het gansche vertrek was vervuld van het geweeklaag der jammerende vrouwen. Want er bestaat geen smart zoo groot als het verlies van een echtgenoot.
Aanschouwt de vruchten van het bloedbad 't welk nu weder werd aangericht: Er is een haat geboren, die nog het nageslacht zal prikkelen tot wraak. Ziet, daar treden ze voorwaarts, jammerende en in rouwgewaad, de weduwen en weezen dier in dolle woede geslachte krijgers.
Ja, blijf dan niet langer daar zoo stil op je paal staan, maar kom met me mee, en help me hem zoeken. Vier oogen zien meer dan twee, Rosenbom." Maar de houten man antwoordde met jammerende stem: "Ik smeek U alleronderdanigst te mogen blijven staan, waar ik sta. Ik zie er frisch en glimmend uit door de verf, maar ik ben oud en vermolmd, en kan 't niet verdragen me te bewegen."
Mona's moeder sluimerde rustig voort: sluimer voort, moeder, en droom niet van den rentmeester, wien een talent was toevertrouwd; sluimer voort, moeder, en droom niet, dat gij uw kind vermoordt, terwijl uw kind de Moedermaagd nabootst, juxta crucem lacrimosa, jammerende om den dood van háar kind. Stabat mater dolorosa! prevelde de oude vrouw, toen zij ontwaakte.
En toch gaf zij er niet fluks antwoord op; toch bleef zij den tuin instaren: de jongman bij de rozenstruiken had opgezien bij den kreet van vrouw Hendriksz, opgezien met meer aandoening, dan louter het noemen van eenen naam scheen te kunnen wekken. "Ik zal naar het gasthuis gaan, en hooren of zij gestorven is," voer de jammerende moeder voort.
Ledige buik, beklaag u niet, jammerende ingewanden, houdt u stil. Fortuin, waar zit gij nu? breng mij ergens waar ik te eten vind. Terwijl hij aldus tot zich zelven sprak, werd de hemel helder; het hagelde niet meer, de zonne vertoonde zich en Uilenspiegel sprak: Daar is de zonne, mijne eenige vriendin, die mij komt drogen!
"Zult ge mij nu nog zeggen dat gij het lint niet gestolen hebt?" Topsy bekende zich nu schuldig aan de handschoenen maar wilde nog niets van het lint weten. "Als gij nu maar alles bekent, Topsy," zeide Ophelia, "dan zult gij voor dezen keer geen slaag krijgen." Aldus toegesproken, beleed Topsy het stelen van het lint en de handschoenen, met jammerende betuigingen van boetvaardig berouw.
God zal 't je duizendmaal loonen, jongeheer! Dat 's vier zak guldens, en nog 'n beetje toe! riep 'n rekenaar uit den hoop. Duizendmaal, jongeheer! Hi, hi, hi, wat zal er van m'n arm kind worden? Er begon waarachtig kans te komen dat Wouter beproeven zou de zedelyke toekomst van dat "arme kind" eenigszins te verbeteren, door de jammerende moeder 'n tweeden ryksdaalder aantebieden.
Wee den Christenen! het was in handen van heidenen en ongeloovigen, die spotten met de Heilige Drieéénheid. Moest het in de macht der Saracenen blijven? Niet klinkt de stem eener moeder, sprekend over haar doode kind, smartelijker dan de stem van Oliverus, den Keulschen scholaster. Kon er een vrouw zijn, die niet bad, dat deze vloek de jammerende aarde zou verlaten?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek