Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Hij vond niets anders, dan wat de verkenners al hadden medegedeeld. Hier hadden een aantal menschen bijeengestaan. Zij hadden wat heen en weer geloopen, maar er was geen enkele aanwijzing, die aangaf, naar welken kant zij die open plek hadden verlaten. Langzamerhand kwamen er meer Dajaks in het kreupelhout. Ieder zocht, maar niemand vond, wat hij wenschte.
De man van onzen stam zat hen dicht op de hielen. Plotseling verdwenen ze en vlogen als groote vogels over het gebergte weg.... Daarom kunnen wij nooit vechten tegen de Sibaoe-dajaks." Kees had met verbazing dit verhaal aangehoord. Ofschoon het waarschijnlijk bij alle aanwezigen overbekend was, maakte het blijkbaar opnieuw een diepen indruk op de bijgeloovige zielen der Dajaks.
De Dajaks zwegen op deze vraag, doch keken elkaar tersluiks even aan. »Denk aan mijn woorden! Alleen indien ge naar waarheid antwoordt op mijn vragen, kunt ge op mijn hulp rekenen. Anders lever ik u over aan de Kenjaoe's!" Dit dreigement was voldoende om de menschen weer aan 't praten te krijgen. »Een paar rijstoogsten geleden is hier ook een blanke geweest.
Ongelukken kwamen zelden meer voor, het aantal prauwen was vrij stationair; Dajaks en huur-Papoea's, de eersten als leiders, bedienden de transportlijn. Ik hoorde ook het lot van een Europeesch sergeant van de Idenburgcolonne. Tijdens onze groote opvaart was hij op de Idenburgrivier teruggezonden, daar hij de verschijnselen van beri-beri voelde.
»Ja heer," zuchtte de Sibaoe. »Misschien heeft die man uit Metoedjoe het geheim aan den Maleier verteld," vooronderstelde Kees. »Neen, heer, dat zou geen enkele Sibaoe doen." »Ook niet voor geld? voor véél geld?" »Misschien, heer," zei de man zacht. Enkele Dajaks kwamen aangeloopen. »We hebben sporen gevonden, heer!" »Wat dan?" vroeg Kees opspringend.
Ten 11.30 uur gaat Stroeve in een prauw met 7 van de beste Dajaks vooruit naar Bataviabivak om een nieuwen manillatros te halen en tevens van de gelegenheid gebruik te maken, de Batavia-versnellingen eens te bekijken. Tegen den middag namelijk begint de rivier er al bedenkelijk uit te zien; en wij zijn nu nog een heel eind beneden Etappepost IV.
Beurtelings voerde het pad onze reizigers door bosschen en over ladangs; zelfs moesten ze eenmaal een uitgestrekt veld met riet en struikgewas doorworstelen. Na al deze vermoeienissen kwamen ze eindelijk tegen het vallen van den avond bij een klein dorp, dat, zooals bijna altijd bij de Dajaks, uit slechts één huis bestond. Hier wilden ze nachtverblijf vragen.
Een versnelling wordt als volgt genomen: met goede vaart nadert de prauw in den "neer", de Dajaks roeien hun gelijkmatigen slag. Nu gaat het over de rolsteenbank: de gallah-menschen en de man aan den kop houden de prauw vrij van de steenen, de vanglijn-menschen trekken, de stuurman stuurt.
»Een Dajak vindt al gauw een weg, heer!" meende Amat. »Maar ze hebben geen eten!" zei Marti. Plotseling sprong Kees op. De laatste opmerking trof hem als een electrische schok. Als de Dajaks eens alle rijst hadden meegenomen! »Onze rijst!" riep hij uit. Marti en Amat slaakten een kreet van schrik. Snel liepen ze terug naar de plek waar ze overnacht hadden.
Daar danste reeds een prauw weg en toen, nog wat worstelen, nog wat trekken.... toen trokken de Dajaks me weg: het werd gevaarlijk hier: de boom, waaraan nog drie der prauwen lagen, raakte los, dreef weg! Weg alles, het werk van zooveel dagen.... Wij klommen naar boven. Een Dajak moest gedragen worden, had het been tusschen de prauwen bekneld gekregen; een Dajak was weg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek