Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Na dien avond nog wat gepraat te hebben met Senawa en enkele andere Dajaks, was Kees tamelijk vroeg gaan slapen. Ook Marti en Amat begaven zich ter ruste. Weldra was het stil in de gaanderij en scheen alles in diepen slaap verzonken. Inderdaad, zoo scheen het. Maar de listige Amat waakte. Na eenigen tijd rees hij voorzichtig op van zijn mat.
Hij vond het echter beter zijn nieuwsgierigheid te beheerschen, dan de bijgeloovigheid der Dajaks te prikkelen. Bovendien was het beter, uitsluitend het doel van den tocht voor oogen te houden. Toen de dag ten einde liep, vestigde men het nachtkwartier in de nabijheid van een kristalhelder bergriviertje. Na den maaltijd zaten de mannen nog een tijdlang om het vuur.
Ik zag, dat ze een grooten feestmaaltijd hadden aangericht en dat er al verscheidene veel te veel toewak hadden gedronken. De hoofden der vermoorde bewoners hadden ze op staken tentoongesteld." Kreten van haat en woede stegen op uit de rijen der toeluisterende Dajaks. De boodschapper vervolgde: »Ik durfde niet lang op die gevaarlijke plaats vertoeven en heb me zoo snel mogelijk verwijderd.
Hij liet het nu verder aan den slimmen Marti over om de Dajaks verder te overreden en ging het bosch in om een vogel te schieten, die hij bij zijn maaltijd zou kunnen gebruiken. Toen hij teruggekeerd was en gegeten had, zette Marti zich voor hem neer en deelde hem het verdere resultaat van zijn bemoeiingen mede. »Wij zullen slagen, heer!
Morgen heb ik nog 7 dagen vivres over; door nu een gedeelte der dragers terug te zenden naar Prauwbivak houd ik minstens 14 dagen levensmiddelen over om van Hoofdbivak weg te blijven. De Dajaks verzoeken om te mogen blijven, ten einde den hoogen top mede te beklimmen. De breedtebepaling is onafhankelijk van de tijdmeters, zooals te voren reeds is medegedeeld.
»Onze mannen hebben zeker deze vijanden gesneld," zei een der Dajaks lachend. »Het zullen gewonden of zieken zijn geweest, die onderweg bezweken zijn," meende een ander. Later bleek, dat de vooruitgezonden verkenners deze lijken al zonder hoofd hadden gevonden. Vermoedelijk hadden de Sibaoe's zelf de koppen meegenomen, opdat ze niet in 's vijands handen zouden vallen.
Hij beval de Dajaks goed toe te luisteren. Deze vroegen hem de beteekenis van het gefluit. »Dat is de waarzeggende vogel der blanken. Die zegt mij, dat het gevaar geweken is en dat we verder kunnen gaan," zei Kees. De Dajaks vertrouwden de zaak niet erg. Ze maakten eenige tegenwerpingen. Doch toen liet dezelfde vogel weer zijn schrille fluittoon hooren.
Ook begon hij er naar te verlangen, het gevaarlijk leven in de wildernis, dat hij vroeger met zooveel verlangen gezocht had, vaarwel te zeggen. De Dajaks waren in hun schik met hun rijken buit aan koppen; zij verblijdden zich in 't vooruitzicht der groote feesten, die ze weldra zouden geven. Eenige boodschappers werden vooruitgezonden.
»Komen we langs dat graf? Hoe ziet het er uit?" vroeg hij. »We komen er niet langs, heer, dat kan niet. De antoe's zouden ons zeker straffen. »Verbranden de Kenjaoe's dan hun dooden? Ik dacht, dat zij ze begroeven." »Ja, heer, tegenwoordig begraven de Dajaks hun dooden. Of wel ze plaatsen de lichamen op stellages in hooge boomen of op steile rotsen.
9 November. Met een kleine colonne, waaronder 10 Dajaks en 10 dwangarbeiders, kappen wij den weg verder; het is zeer zwaar begroeid bergterrein en wij schieten per dag niet meer dan 1 1/2 KM. hemelsbreed op. Tegelijkertijd wordt tusschen depôts A en B transport geloopen. 10 November. Kappen door in zuidelijke richting, 1 1/2 KM. zeer zwaar bergterrein met steile hellingen. 11 November.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek