Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Een nieuwe gedachtegang of iets dat zou frappeeren, dat vond ik er niet in Ik zei tegen Smit Kleine: "Ja, god, als zich wat aan me voordoet dan wil ik met alle plezier schrijven, maar om nu zoo'n tijdschrift te gaan vullen ... ik heb heelemaal geen lust om geregeld te gaan zitten schrijven." "Da's niets", zei hij, "dat zal ik wel doen. Als jij maar nu en dan een stukje geeft."
Onder z'n sleepjas uit groef ie toen 'n houten pijpje, hield 't stijf vast in bei z'n handen, en liet daar eerst behoedzaam 't donkerbruine kopje uitkijken. Herken je 'm nou?" Jawel, da's een ouwe pijp van mij ..."
S... Dus bij gevolg dacht die bollebof: die generaal is alom bekend en van grooten 'uize, da's de fijnste clandisie voor mijn 'ôtel. "Je ken dus zoo nagaan: die eerste dag zette ik geen voet op die straat.
"Da's pas 't begin," lachte meneer in aller-lekkerste opgewektheid: "ik neem zeker 'n bloeddog op òns dak of 'k leg klemmen in de goten. Zoo. De hond blaft niet meer. Nou ik doe nog 'n toertje langs 't huis. Amélie waar ga je heen, kind?" "Ik ga òm 't huis, pa." "Stoot je niet an de stang van de schoorsteen, kind!" "Nee pa." Op datzelfde moment gaf Chris 'n gil die 't maansikkeltje dee trillen.
Toen hij weg was luchtte de Franciskaan zijn ergernis: "Heeft u 't gezien?" zei hij tot het blonde jongmensch en schermde daarbij met zijn dessert-mesje: "Da's nu alleen trots! Ze kunnen niet velen dat de pastoor ze terecht wijst! Ze denken dat ze al heel wat zijn! Dat komt er nou van als de jongelui naar Europa gezonden worden: het gouvernement moest het verbieden."
"O.... o.... wel zeker!" zegt de Haagsche neef, terwijl hij vreeselijk hard zijn neus snuit, en zijn echtgenoote kan, terwijl ze haastig naar buiten ziet, om 't fatale, een glimlach niet weerhouden. Janssen had wel 'en drupke bitter gelust moar ... da's zeker niet Hoags.
De zware baleinen van d'r corset steken uit en 't vergulden kruisje aan de koperen ketting bengelt en hupt aan d'r hals. Achter staan d'r twee stil, die óp zijn. Da's 'n rijke met 'n nieuwe meerschuimen pijp. Mollig wrijft z'n knuisthand om de dikke taille van de vrouw. En dan komt d'r weer 'n veldartillerist met kort geschoren rood haar en 'n verdikten neus. Roem-roem-roem-roem. Roem-roem.
"Nee, schei uit met dat zoenen, akeligheid!" Het zeil was klaar. Nu stond hij op een keukenstoel en hing de gordijnen op. "Ze zijn te kort, Hen." "Da's niks. Dat kun je van buiten niet zien." "Wat een gezellige kamer, als-ie angekleed is, hè?" "Zoo, nou doe ik niks meer." Ze zaten samen bij de tafel. Pop had koffie gezet. Hen las de krant, die hij aan een kiosk gekocht had.
Nou, 't is de waarheid, want ik ben acht-en-zestig, Da's oud, hè? Gewis vond Wouter dit oud! Hy begon de vrouw belangwekkend te vinden, die zooveel moest beleefd hebben naar-i meende. Dat de kring waarin ze zich bewogen had, wat klein was, kwam niet in hem op.
"Bij God! neen..... da's onwoar!" riep Anneke, terwijl haar schreien het spreken belemmerde. "Paul....! neen....! zeg dan.... dat 't niet is! Paul, hoe zou 't meugelik wêzen.... gij, die onderwêges nog van Deine-Meu as 't beste mins op de wereld hebt gesproken! Neen, neen, Paul het niks gedoan! As hie 't gedoan het, dan zie'k eiges schuldig. Paul!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek