Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
De martelaar van z'n "vak" verslikte zoo goed mogelyk de taaie geestigheid der "neefjes van m'nheer" z'n naastbyliggend plichtje, naar-i meende maar droeg voortaan de mishandelde toeverlaatjes van z'n maag by zich, tot de finale exekutie toe.
Van dit alles wist-i alweer zeer weinig. Gemakshalve bepaalde hy zich tot den hoogmoed die by z'n nieuwen rang paste, naar-i meende. Als 'n jonge haan dien de kam zwelt, nam-i zich voor... o allerlei! Dit, o.a. dat-i nooit weer aan Femke vragen zou of ze "maagd" was, en ook niet wat toch die Bilderdyk kon bedoeld hebben met het malle woord wulpsch?
Ze brandde hem, martelde hem, maakte hem onvatbaar voor menige andere smart, en jaagde hem voort, voort, naar... Ja, waarheen? Waarheen? Wanneer? Hoe? Daar kwamen ze weer, die pynlyke vragen! Ach, er was zoo véél te doen! En hy was zoo ver achter! Wat moest er nog veel gebeuren voor-i 'n eind kon maken aan al 't verkeerde! En dit toch was z'n roeping, naar-i meende. De straat was slecht geplaveid.
Sloos had nog 'n andere uitdrukking, die hem zeer scheen te bevallen omdat ze, naar-i meende, de zaak even duidelyk en eenigszins tooneelachtiger voorstelde. Hy leefde in den eersten bloeityd van Kotzebue, en laafde gedurende al z'n vele boodschappen zyn kunstzin aan de tooneelbriefjes die de opvoering van Armuth und Edelsinn aankondigden.
In-plaats daarvan sloot hy haar de glasdeur voor den neus dicht, en ging op 't kantoor aan m'nheer Eugène zeggen: dat mevrouw Kalbb daar was: "voor huis" naar-i giste. Zeker, ze kwam voor "huis" en was zeer boos "dat die jongen 't in z'n hersens had genomen, háár niet doortelaten."
Wat moest er nog veel gebeuren voor-i 'n eind kon maken aan al 't verkeerde! En dit toch was z'n roeping, naar-i meende. De straat was slecht geplaveid. Daar ginds stond 'n huis op 't instorten. Leentje stak povertjes in de kleeren. Er was onlangs een arme blindeman in 't water gevallen en verdronken. Er scheen niemand bij geweest te zijn om te helpen... ook alweer God niet.
Nou, 't is de waarheid, want ik ben acht-en-zestig, Da's oud, hè? Gewis vond Wouter dit oud! Hy begon de vrouw belangwekkend te vinden, die zooveel moest beleefd hebben naar-i meende. Dat de kring waarin ze zich bewogen had, wat klein was, kwam niet in hem op.
Maar hierop sloeg Wouter geen acht, of liever hy zag daarin niets dan 'n verwyt aan hèm. Femke wilde hem niet kennen. Meer of iets anders voelde hy niet! Och, hoe gaarne had hy in 't bywezen van al die menschen de zolen van haar schoeisel gekust, om iets te verdienen van de vergiffenis, waarop-i wel geen aanspraak had naar-i meende maar zonder welke hy niet leven kon!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek