Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Visch met 'n scheutje azijn, 'n pietsie peper èn harde bokkings in geen tijje hadde ze 't zoo betoeg gehad, zei Reggie, 'r vrindlijke tevredenheid aan de andren opdringend. "Over 't end van me jare", praatte Suikerpeer: "mod-'k geen sneeuw meer scheppe. Da's grùwelwerk. Addeschim, as je 'n uur bezig bin, hei-je geen rug meer en geen poote meer hei-je niks meer.
"Bij ankomst stane al die klassiane voor mijn in parade an die deur, waarop de kaptein afstijgt da's nou zijn plicht en mijn paard 'ieuw, waarop ik afsteeg. An die poort stane vier 'oofdofficiere, van welke range 'eb ik niet bekeke, daar 't regenachtig weer en ik in zenuwachtige toestand was. Ik liet op die binneplaas die klassiane diffileere ...
"Waar heb je dan al dien tijd hier in huis gezeten, dat ik je voor het eerst zie?" "Nou. Da's ook 'n vraag! Ik ga om acht uur de deur uit 's morgens en kom 's avonds half negen eerst binnen." "Wat doe je voor den kost?" "Ik ben op 'n naaiwinkel." "Dag mijneer." "Wat hè-je 'n haast!" "Dag mijneer." Weg was ze. "Verdikkie wat 'n aardig smoeltje" dacht-ie, at zijn boterham en werkte door.
Da's nou mijn mantel van de masère ... daarom maak 'k ook die gate nooit dicht ... Want zooas 't spreekwoord zeit, dat je geen koning mot zien in z'n caleçon, zoo mot je ook 'n boef as ik ben, niet uit z'n dallesdekkertje pelle ..." Accoord. Blijf dus stáán met die roovers-uniform aan ..."
Als ze ènkel timiede, schuw in 'r doen, was ze lief van bekoring, leek ze 'n kind, vreèmd aan de gulheid van zon, vreèmd aan alles wat buiten maar 't zéker gekijk dat ze soms had, gaf 'm een afkeer, die niet was te ontleden. "Wel, da's goed," zei hij vijandig: "dat wil 'k heel graag maar is 't niet lastig?" "Nee," lachte ze kort en daarna vlug-oprijzend: "zal 'k je bed doen?"
"Da's de eerste rol, me eerste misstap..." Glorieuselijk en volkomen in z'n spel draaide de vagebond z'n snorren op, met de andere hand aldoor aaiend over z'n zeeren voet; den verhongerden dwepers-kop rood aangegloeid, de oogen vervoerd. Den volgenden ochtend vertelde de zwerver weer verder.
"Ikke wel," lacherde ze: "van me zevende dad-we hier wone, hebbe we 't gehad da's nou òver de tien jare en we zijne wel is op de dake geklomme me broer en ikke, maar nie ver, nie ver, want dan kreeg-ie 'n boch met 'n diepte om duizelig over te worde. In September zijne ze gaan breke, eerst de panne, toen de balke, toen de steene. Vader heit ze wel 'n kom koffie door 't raam angereikt, as ze bezig ware enne toen kwam de boel open dat was zoo vreemd zoo raar net of je verhuisd was of-ie in 'n
"Da's koffie" zeg 'k tege me maats "dan lawe medeen maar onze bagazie na Arnem in 't Zwijnshoofd brenge" want die hotelhouwer hier wou
"Vraag nou niet..." "Ik wil 't weten"... "De gordijnen waren neergelaten"... "Anders niks?" "Nee." "Op je woord?" "Guus, Guus, da's tweemaal!" "Ik kan 't niet helpen, maar ik ben zoo ongerust!" "Ben ik er dan niet?" In de woning van den vriend stond een koud déjeuner klaar. De bruid was even boven. Bij het raam stond-ie. "Joseph, wat kijk je triestig!"
Dienaar Paulet Mr. kok en pasteibakker. "Da's spietig," denkt Janssen: "ha'k 'et geweten dan ha'k 'en poar vette kiepen kunnen meebrengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek