United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !
De kat zat te spinnen 'n hoek van 't tafelblad zwom in licht. Stroef keek-ie 't raam uit, meetellend of ze gelijk had. Zij, op, wit van vermoeidheid, lei achteruit in den stoel, de oogen gesloten. 'n Poos zaten ze zwijgend, plofte de koffiekan 'r schokjes, knerste 't zwiepend gepiep van de plank waarover de steendragers liepen. Toen vroeg ze of-ie verder wou lezen. "Nee nou niet", zei hij stug.
Het ging van mond naar mond, 't appel-vleesch met het spoeg van Saartje. Jan, die nou wist dat-ie niks meer kreeg, bukte opnieuw over het open, stinkende gat, morrlend met schop in de modder die blazende bellen boerde. "Sou-die diep sijn?" vroeg Meijer. "Noú!.... Je sou d'r smerig in versuipe òf-ie!", schreeuwde Jan, modder opleeplend en prettig neerklukkend.
"De Messias de Messias", zei Eleazar nog eens: "as we die nièt voelde, as-die in onze krotten geen dinge gezegd had, waarvoor jij geen ooren heb waarvoor die Christus gekruisigd hebbe geen ooren hadde dan zag je nou niks as moord en vlamme dan stond geen steen overend. Daar magge jullie voor danke"... Even keek Druif of-ie 'n krankzinnige hoorde bazelen.
"Vuilike zijne juillie allemaal! Dad-je me nie met rust laat!" Kermend, koortsig-zinneloos wrong-ie zich naar de andere zij, dee of-ie niet meer luisterde, toen Eleazar 'm nog eens probeerde te overreden.
Nou zag-ie 't nog net zoo precies as of-ie d'r was op de bovenste plank had je doozen met soldaatjes en boerderijen op de tweede poppen op de derde poppen op de vierde poppen van uit de alkoof zag je poppen, niks anders dan poppen. 't Was altijd 'n kemiek gezicht, als boven de luiken licht op de poppen viel. Wat waren d'r 'n boel weggegaan met Sinterklaas. Nog nooit was d'r zoo'n jaar geweest.
Aldoor terwijl ze sprak, had-ie in de vlam van de lamp staan kijken, die kleiner werd, rood-peuterend kringde. En toen ze zweeg, had ze de sputterinkjes gehoord, flauw-glimlachend gevraagd of-ie 'r toch maar wou uitblazen voor de stank en de walm. In de stilte der kamer was de lamp aan de piepende kettingen gezakt, had z'n adem geploft.
Zij, goedig-van-glimlach, dee of ze niks hoorde, fluisterde met Moppes die z'n laadje doorkeek, of-ie nog zeep had en lucifers. Haar handen hield ze slap op den buik, nu de mand op den grond stond. "Cheffie! Cheffie!" , schreeuwde Leon: "laat de juffrouw d'r hande bòve de bank houe!" "Hindert ze joù wat?" , vroeg Moppes. "Ze mot van Hes in de kraam!" , lachte Klaroen zangrig: "van 'n tweèling!"
Hoe kwam-ie nou.... Maar hij zou maar kijken. Jezus nog toe, wat 'n fijnheid! 'n Goud om gek van te worden..... goud overal op den grond.... christene-zielen wat 'n licht: net of-ie met je neus onder 'n elektrieke lamp stond. 't Dee pijn an je oogen, pijn.... Bloedrooje strepen en schitterende vonken.... al maar spattende sterren van licht.... licht.... licht! Nou kwam daar de sultan.
Het was of de koortsige bewustheid 'm sullig uit de hersens droop, of-ie gruwelijk-ingespannen 'n boek had zitten lezen, zonder overgang in schril morgenlicht keek.
Woord Van De Dag