Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Kom maar hier bij mij zitten, Cilly lieverd, dan kan ze zien, hoe ze alleen klaar komt. Leg die leelijke jurk nu maar eens eindelijk neer, Elsje, en trek je laarzen uit. Er staan lage schoentjes voor je bij het bed." Elsje deed wat haar gezegd werd, terwijl ze uit alle macht slikte om hare tranen in te houden. "Trek nu die zijden kousen aan," gebood mevrouw d'Ablong.
Je bent zoo stil, dunkt me." "Ik heb wat hoofdpijn, grootmama," zei Elsje zacht. "Dan zou ik maar dadelijk naar bed gaan, Elsje," zei mevrouw d'Ablong bezorgd. "Je hebt bijna nooit hoofdpijn; een lange nacht zal je goed doen." "Ja, ik wil eigenlijk wel graag gaan," antwoordde Elsje, die er erg tegenop zag Frits weer te zien, na de ontmoeting in de dennenlaan.
Zij was zoo stil in het bijzijn der gouvernante en ging er zoo bleek en teer uitzien dat Miss Piper zich ongerust over haar begon te maken en eindelijk besloot mevrouw d'Ablong over haar te schrijven.
Het schreien stond haar nader dan het lachen. "Ik wil nu maar liever naar huis," zei Evert, hare hand loslatend. "Wij zullen je wel even brengen, kind," zei mevrouw d'Ablong opeens. "Wijs ons den weg maar." Tot Elsje's verbazing sloegen zij de breede winkelstraat weer in. Mevrouw d'Ablong sprak geen woord meer en het was haar aan te zien dat zij haar best deed, bedaard te blijven.
Kom, schrei nu maar niet meer. Kijk mij eens aan en laat me eens zien, dat je ook vroolijk kijken kunt." Elsje sloeg de betraande oogen op en de ongewoon zachte uitdrukking op het gezicht van mevrouw d'Ablong ziende, vroeg ze zacht: "Mag ik u een kus geven?" Tot eenig antwoord trok haar tante haar dichter naar zich toe en kuste haar.
"Hoe kom ik toch zoo mal hier!" zei ze bij zichzelf, "grootmoeder zou mij erg uitlachen, als ze me zoo zag. Kom, ik moet moed houden en niet zoo flauw zijn." "Ben je hier, Elsje?" klonk de stem van mevrouw d'Ablong op het portaal. "Ja tante." "Goede berichten van grootmoeder?" vroeg ze, de kamer inkomend. "Voelt ze zich beter?"
Elsje zag er zoo bedroefd en terneergeslagen uit, dat het dienstmeisje medelijden met haar kreeg. Dina had natuurlijk in de keuken verteld wat er aan tafel met Elsje was gebeurd en hoe boos mevrouw d'Ablong had gekeken en nu Keetje het jonge gezichtje van het "dorpskind" zoo bitter bedrukt zag, kwam haar goed hart boven.
Het meisje werd beurtelings rood en bleek. "Ik hoop het nog veel meer te worden," zei mevrouw d'Ablong zeer beslist. "Kom kind, kijk maar niet zoo verschrikt. Ik ben overtuigd dat het nieuwe leven je wel bevallen zal. Je moet natuurlijk nog heel veel leeren, maar je bent pas vijftien jaar en als je nu bij voorbeeld tot je achttiende op kostschool blijft...."
"Jawel mevrouw." "Kom Elsje, dan gaan we nu mantels passen." Elsje ging snel mee. Een vraag brandde haar op de lippen. "Tante," zei ze zacht, toen mevrouw d'Ablong op het punt was, de "mantelzaal" binnen te gaan. "Wat is er?" "Heb ik misschien ook een baljurk noodig?" Mevrouw d'Ablong glimlachte en keek Elsje vriendelijker aan dan ze vandaag nog gedaan had. "Wou je dat graag?"
Gelukkig waren zij nu juist de villa genaderd en kon zij zich bij de twee oudere dames voegen. "O Elsje, wat zie je er warm uit!" zei mevrouw d'Ablong. "Ga maar gauw een koelere japon aantrekken, kind. Jij verkleedt je zeker ook nog even, he Cilly?" "Ja mama. O, zijn er brieven gekomen? Kijk eens even hoe aardig! Een voor Lou, een voor Elsje en een voor mij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek