Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Zij had hare tante van zich afgestooten en schreide bitter, met de handen voor het gezicht geslagen. Met een strenge uitdrukking in hare oogen, bleef mevrouw d'Ablong zwijgend bij haar staan. Er was niets met het meisje te beginnen, zoolang ze zich zoo aanstelde, oordeelde zij, maar dergelijke dwaze buien moesten in het vervolg vermeden worden, dat stond vast. Eindelijk bedaarde het snikken wat.
Zij bekeek Elsje, die stil en bedeesd op de mat was blijven staan, van het hoofd tot de voeten, maar stak hare hand niet uit, om haar welkom te heeten. "Blijft ze Elsje heeten, zoo lang ze hier is, mama?" vroeg ze toen, terwijl ze naast hare moeder de gang doorliep en Elsje langzaam volgde. Mevrouw d'Ablong bleef lachend staan. "Waarom vraag je dat, Cilly? Bevalt je die naam dan niet?"
"Foei Cilly," zei haar grootmoeder verwijtend, "hoe zou je moeder er nu ooit toe komen om dat lieve kind aan haar lot over te laten! Haar plaats is...." "Ja, zeker, Elsje's plaats is hier," viel mevrouw d'Ablong zenuwachtig in, geheel vervuld als zij op dit oogenblik was van het verlangen om te doen wat zij maar kon, om hare nalatigheid tegenover hare moeder op een of andere wijze goed te maken.
Mevrouw d'Ablong keek haar ontevreden aan; zij vond het in 't geheel niet noodig dat de winkeljuffrouw wist dat Elsje haar nichtje was. Het kind was eerst zoo dwaas verlegen geweest hier en nu opeens die uitroep! "Jawel, het uitzicht is hier niet onaardig," zei ze kortaf. "Maar kleed je nu maar gauw uit; wij hebben nog zooveel te doen. Zoudt u meteen eens onderlijfjes willen laten zien, juffrouw?"
"Ja," zei Elsje, bij de gedachte aan mevrouw d'Ablong weer onrustig wordend, "en ik kom u nu maar heel even bedanken dat u zoo goed en vriendelijk voor me geweest bent, toen op dien akeligen avond. Ik .... ik vergeet dat bepaald nooit, maar nu moet ik weer weg." "Weer weg! Nu al! En je bent er net! Kom, dat meen je niet en Evert heeft al zoo lang naar je verlangd."
Dan zou zij heel makkelijk wat voortgeholpen kunnen worden met geld en kleeren nu en dan; hare tante zou haar dan niet uit het oog verliezen en goed voor haar zijn... uit de verte. Als alles zóó ging, zou mevrouw d'Ablong zelf ook heel tevreden wezen. Maar, terwijl het kind bij haar in huis was, moest ze zich beter gedragen, dat sprak van zelf.
Hoofdstuk X. Grootmama. "Een telegram, mevrouw, of u zoo goed wilt zijn, hier even uw naam te teekenen," met deze woorden kwam Dina twee dagen later de eetkamer binnen, waar mevrouw d'Ablong, grootmama, Miss Piper en Cécile aan het ontbijt zaten. "Zeker toch een telegram van Lizzie's grootmoeder," zei Cécile ontevreden, "om te vragen hoe het op dit oogenblik met haar is.
Dat vond Elsje nogal prettig en toen de vacantie eindelijk daar was en mevrouw d'Ablong haar het aardige slaapkamertje toonde, dat zij voor zich alleen zou hebben en haar een paar vriendelijke woorden zei, omdat zij op school zoo goed haar best had gedaan en toen Cécile zich verwaardigde ook vrij aardig jegens haar te wezen, trok het denkbeeld in het hotel zes weken door te brengen, haar meer aan.
"Wil je, Roodkapje?" vroeg Frits dringend. "Het behoeft maar een kleinigheid te wezen." "Komaan, Elsje, ik weet dat je het heel goed doet," zei mevrouw d'Ablong snel. "Je hebt het zoo uitmuntend geleerd op school en het al zoo dikwijls gedaan, wees nu niet laf." "Nu begin ik nog meer te verlangen. Ik heb je nog nooit hooren reciteeren, Roodkapje," zei Frits weer.
Elsje's tante koos een paar donkere stoffen voor jurken uit en begaf zich toen naar een kamer, waar Elsje de maat genomen werd en een zeer elegant gekleede dame met mevrouw d'Ablong overlegde, hoe de jurken gemaakt moesten worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek