Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
"Dit bedoelt u? Dat is heel zacht crème, mevrouw, iets beelderigs voor een brunette, vindt u niet? Voor uwe eigene dochter misschien.... u.... neemt u me niet kwalijk, maar u bent immers mevrouw d'Ablong?" "Ja, en ik wou juist een baljaponnetje hebben voor mijn dochtertje. Stuurt u me dit maar eens op zicht, als 't je blieft.
Spoedig daarop kwam er een kort briefje van mevrouw d'Ablong, waarin zij hare moeder meldde dat zij Zondags over zou komen om Elsje te halen, als zij vóór dien tijd geen bericht ontving, dat de oude vrouw haar kleindochtertje liever bij zich wilde houden. Grootmoeder liet Elsje hierop tot antwoord schrijven dat zij gaarne met haar tante mee zou gaan en een poosje bij haar blijven.
Elsje's hart klopte sneller, toen het portier van het rijtuig geopend werd, maar een gewaarwording van verlichting en toch ook van teleurstelling, maakte zich van haar meester, toen ze zag dat het leeg was. Mevrouw d'Ablong scheen hier niets ongewoons in te vinden.
"En heb je je daardoor nu al lang zwak en moe gevoeld, Cilly? Hoe is het mogelijk dat ik daar niets van gemerkt heb!" "Ik heb gedaan wat ik kon om het u niet te toonen," zeide Cécile, haar moeder een kus gevend. "U hadt toch al genoeg verdriet, lief moedertje. Maar nu spreken wij er niet meer over, he? En Elsje gaat stellig met ons mee?" Maar mevrouw d'Ablong schudde het hoofd.
"En wist je dan niet dat jij daarmee bedoeld werdt, mal kind? Ben je nog zóó dom?" "U weet heel goed dat ik Elsje heet naar mijn lieve, lieve grootmoeder," zei ze, in tranen uitbarstend. De gedachte aan haar grootmoeder was haar te machtig. Mevrouw d'Ablong zweeg.
Zij sprak trouwens in het geheel niet en nam geen de minste notitie van Elsje, totdat het rijtuig voor het huis van mevrouw d'Ablong stil hield. "Het zal mij eens verwonderen of grootmama nog op is," zei ze toen, "misschien is ze al naar bed gegaan, vermoeid van de reis." "Zou je grootmama dan vandaag al komen?" vroeg Elsje uit het rijtuig stappend. "Ja, van avond, terwijl wij uit waren."
Zij eindigde den zin niet, maar Elsje begreep wel dat ze bedoelde: "en dat ben jij niet." Ze kreeg een kleur van ergernis, maar ze hield zich in en bleef zwijgen totdat het rijtuig weer voor het huis van mevrouw d'Ablong stil stond.
Hij schoof snel een stoel voor haar naast grootmama, toen hij haar zag, maar Elsje lette er niet op en ging terstond naar hare tante, die een weinig van de anderen af, op de canapé zat te lezen. "Het spijt me voor je, kindlief, maar daar kan niets van komen," zei mevrouw d'Ablong half fluisterend, toen ze Line's briefje had gelezen.
Het zal u nog wat ongemakkelijk zijn omdat het nieuw is, maar ik geloof dat u er heel spoedig aan zult wennen." "Zij moet dit maar aanhouden," zei mevrouw d'Ablong beslist. "Nu de onderlijfjes, juffrouw." Elsje begreep dat tegenstribbelen niets zou baten en onderwierp zich aan haar lot met de kalmte der wanhoop.
Keetje had wel getracht het haar geheel op te maken naar Elsje's zin, maar dit was haar maar half gelukt het zat zoo akelig weinig stevig, vond Elsje. Met een uitdrukking van ontevredenheid in de oogen, zat ze naar de dikke, groote letters op het papier te kijken, toen mevrouw d'Ablong binnen kwam. "Ben je nog niet klaar, kind?" vroeg ze. "Het is al elf uur."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek