Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Met een zucht verliet ze de kamer, toen hare tante haar daartoe verlof gegeven had. Voor de zooveelste maal nam ze zich voor nog meer haar best te doen om het mevrouw d'Ablong naar den zin te maken en een beetje van Cécile te gaan houden. Maar het was zoo moeielijk en Cécile behandelde haar altijd zoo uit de hoogte en zoo onvriendelijk! O, zij kon niet van haar houden!
"O! u bedoelt dat wij niet goed genoeg voor haar zijn? Niet deftig genoeg?" vroeg deze, met iets scherps in hare stem. Mevrouw d'Ablong zweeg; het was geheel onnoodig deze vragen nog te beantwoorden. Die vrouw achter de toonbank had het heel juist uitgedrukt dat was precies wat zij bedoelde. "Het zou mij spijten, als ik u gekrenkt had," zei ze eindelijk op vriendelijken toon.
Vijf minuten later was het rijtuig met mevrouw d'Ablong op weg naar de woning van Elsje's grootmoeder. De oude vrouw stond haastig van haar stoel op, toen ze het geluid van naderende wielen hoorde. Met bevende hand schoof zij het gordijntje op zij, om beter langs den weg te kunnen zien.
Evert hield hare hand stijf vast en zag ernstig op naar de deftig gekleede dame, die zoo boos keek. "Wat is dat voor een kind?" vroeg zij scherp. "Ik heet Evert, Jacob, Ferdinand Mors," zei het kereltje trotsch, "en Elsje zegt...." "Nog eens, wie is dat kind?" viel mevrouw d'Ablong in, terwijl zij zich met Elsje en Evert van het vischtooneel verwijderde.
Elsje had haar verteld dat zij den naam harer tante niet had genoemd en ook niet had gezegd waar deze woonde en mevrouw d'Ablong vond het bij nader inzien ook onnoodig, het kruideniersgezin daaromtrent thans in te lichten.
Stil, met een verlegen gezicht, zoo geheel verschillend van de gewone, vroolijke Elsje, volgde ons meisje mevrouw d'Ablong in den keurigen coupé, dien de beleefde conducteur voor de deftige dame opende. "Jij wilt zeker graag bij het raampje zitten, kind?" vroeg hare tante met een werkelijk edele poging om het haar nichtje zoo prettig mogelijk te maken en haar op haar gemak te zetten.
Elsje vond het vreemd, dat zij haar mes bijna even ijverig gebruikte als haar vork en het was haar heel ongemakkelijk, de vork niet vlak bij de tanden vast te houden maar zij deed wat ze kon en slaakte een zucht van verlichting, toen ze haar bord had leeggegeten zonder een aanmerking van mevrouw d'Ablong te hebben gehoord.
U zult wel gelijk hebben, het zal beter zijn dat Elsje niet meer hier komt." En met driftige haast begon zij de theebussen en trommels op de planken aan den muur te verschikken. Mevrouw d'Ablong wachtte even, kuchte en zei eindelijk: "Dan zullen wij nu maar heengaan, juffrouw. Ik dank u nog zeer voor uwe vriendelijkheid jegens mijn nichtje." De kruideniersvrouw keerde zich snel om.
"Als er nu nog een aanmerking komt, doe ik terstond mijn eigen jurk weer aan," besloot ze bij zichzelf. "Ze ziet er werkelijk iets beter uit," zei mevrouw d'Ablong tot Cécile, "vindt je ook niet?" Cécile antwoordde niet dadelijk, maar bekeek Elsje nog eens, met tergende langzaamheid. Toen zei ze: "Ja, wel iets." "Kom Elsje, ga dan nu maar mee...."
Met een kreet van blijdschap en stralende oogen sprong zij op. "Als.... als ik mag, als tante het goed vindt," stamelde zij. "Ik ben juist een brief aan mevrouw d'Ablong begonnen," zei Miss Piper met een geruststellend knikje, "zij vindt het zeker heel goed dat je gaat. Zal ik het haar vragen?" "O ja, dolgraag." "Dus dat blijft dan afgesproken," zei Frits, "ik ben blij dat je er lust in hebt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek