Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
"Hoe mooi tante," zei ze met een dankbaren blik op den warmen, donkerbruinen mantel, dien mevrouw d'Ablong voor haar kocht. Het korset begon wezenlijk al een beetje te wennen, vond ze, hoewel ze een hooge kleur had, omdat ze zooveel minder makkelijk adem haalde dan anders.
Elsje moest weten, waar zij staan moest; zij was nu eenmaal uit een totaal anderen stand en het was al mooi genoeg dat zij bij de deftige mevrouw d'Ablong logeeren mocht, zooveel mooie kleeren cadeau kreeg, bij de partij mocht zijn, enz. enz. Frits was ook veel te vriendelijk jegens Elsje, hij deed heusch net soms, of hij haar niet onaardig vond!
Zij had zich echter vast voorgenomen, het heusch heel prettig te vinden, als zij hoorde dat Frits en Cécile samen zouden trouwen; nu hare tante echter, naar zij dacht, met dit bericht voor den dag zou komen, verlangde zij er heelemaal niet naar, het te hooren. Zij kreeg een kleur, toen zij op de geheimzinnige woorden van mevrouw d'Ablong inviel met haar: "Waarom tante?"
Zij had de jongejuffrouw in 't geheel niet gezien, zei ze." "Wat moet ik beginnen?" zei mevrouw d'Ablong zich tot Frits wendend, die angstig toegeluisterd had. "Ik weet het waarlijk niet, tante," zei hij. "Misschien zal het het beste zijn dat ik er terstond op uitga en eens zie of ze in haar droefheid over haar mislukt spel ook naar buiten geloopen en verdwaald is.
"Zij schijnt nog niet in alle opzichten een jonge dame te zijn," zei mevrouw van Rensen met een spottend glimlachje. "Uw taak is niet gemakkelijk, lieve mevrouw." De arme mevrouw d'Ablong had juist met veel voldoening aan hare aristocratische kennis verteld, dat Elsje haar "dorpsmaniertjes" geheel begon kwijt te raken!
"Misschien is hij nog even naar zijn huis gegaan," zei mevrouw d'Ablong. "Neen, dat denk ik niet, dan zou hij het mij wel gezegd hebben." Het werd half tien, tien uur en nog kwam Frits niet. "De heerlijke zomeravond zal hem zeker tot een bizonder lange wandeling verleid hebben," zei grootmama. "Hij houdt ook zoo dolveel van de heide bij maanlicht, evenals jij, Elsje. Hoe is het, kind?
Aafje's zuster is er zoo bang voor en het arme diertje kan geen goed bij haar doen. Wil je aan tante zeggen ...." Dat was alles. Het bericht over Elsje's ziekte was juist te laat gekomen. Met een diepen zucht gaf zij den brief ter lezing aan mevrouw d'Ablong, die zeer ontroerd was geweest, toen zij haar weerzag.
Toen ze geëindigd had, keek ze met een vroolijk gezicht om. "Thank you, darling," zei Miss Piper. Cécile bleef bij de piano zitten spelen. "Ze ziet vandaag toch niet een beetje bleek? En heeft ze in 't geheel niet over vermoeidheid geklaagd?" vroeg mevrouw d'Ablong aan de gouvernante. "O neen, volstrekt niet. Ik geloof eigenlijk dat Cécile altijd gezond is, mevrouw."
Elsje keek haar dankbaar aan, terwijl ze gehoorzaamde. Mevrouw d'Ablong ging tegenover de oude dame zitten en begon: "Grootmama vindt, Elsje, en ik vind het ook, dat het goed voor je zijn zou, eens wat meer met meisjes van je eigen leeftijd om te gaan.
"Kindlief," zei mevrouw d'Ablong, Cécile naar zich toetrekkend, "zóó erg is het niet. Elsje meent het veel beter dan ze nu toont, daarvan ben ik overtuigd. Maak je daarover nu maar niet bezwaard, lieveling. Je ziet heusch wat bleek, snoesje, je moet bepaald van den zomer weer eens naar zee. Wat is er toch, Cilly, je voelt je toch immers heel wel?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek