Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
En voordat Elsje weg kon loopen, had zij de deur gesloten en den sleutel van buiten in het slot omgedraaid. Elsje hoorde Louise nog zeggen: "Och Cilly, dat vind ik nu al te erg! Laat er haar toch weer uit! Wat zal zij beginnen, als hij straks thuis komt?" En Cécile's antwoord: "Wel neen, ze zit daar best!" Daarop verwijderden de beide meisjes zich. Wat moest de arme Elsje nu doen?
Ze streek onhandig een weerbarstig lokje weg, toen mevrouw d'Ablong de deur der zaal opende en zei: "Dit is mijn nichtje, Missy. Gij kunt u met haar in het Hollandsch spreken oefenen, Engelsch moet zij nog leeren." Cécile's gouvernante, Miss Piper, stond langzaam op van haren stoel bij den haard en bleef bedaard staan wachten, tot Elsje bij haar zou komen om haar een hand te geven.
En die zachte lucht van bescheiden exquiziteit, vol gedemptheid, teederheid, kuischheid bijna, die dreef tusschen het haardje, de schrijftafel en de chaise-longue, die gleed tusschen de stille plooien der geëffaceerde behangsels, hield iets in, dat rust gaf aan zenuwachtigheid, zoodat Dolf, in eens, zijn stap van meten staakte, zitten ging, om zich heen zag en, eindelijk, stil, turen bleef op het portret van Cecile's man, den minister Van Even, die anderhalf jaar geleden gestorven was.
Elsje moest maar geen goed meenemen, had haar tante geschreven; zij zou haar wel een en ander leenen, Cécile's kleeren zouden haar zeker ook wel passen. "Dan zal ik mijn mooie, roode jurk maar aantrekken op reis, vindt u niet, grootmoeder?" vroeg Elsje, "dan zie ik er dadelijk netjes uit, als ik bij tante kom."
"Dat komt zeker door al die poëzie over de sterren," zei ze spottend, toen ze de villa hadden bereikt en toen Louise en zij later met Elsje naar boven waren gegaan, hoorde deze haar op het portaal lachend tot Loulou fluisteren: "Het is onzinnig, maar ze heeft het gedecideerd beet, hoor!" Hoofdstuk XV. Cécile's Engagement.
Mevrouw was nog bij de jongens, die juist naar bed gingen, had de meid tot Van Attema gezegd en het speet hem zijn petekind, den kleinen Dolf, dien avond niet meer te zullen zien; hij had reeds even naar boven willen loopen om met Dolf in zijn bedje te stoeien, maar ook had hij zich aanstonds Cecile's verzoek herinnerd, dit toch nooit meer te doen; de jongen bleef uren wakker liggen na zoo een gedartel met oom.
Wij zien elkaar dan terug bij grootmama; ik zal er voor zorgen dat er nog een paar nette, nieuwe toiletjes voor je worden gemaakt. En o ja, denk er aan dat je er niets van laat blijken, als je bij grootmama komt, dat je van Cécile's engagement afweet. Het moet bepaald nog strikt geheim blijven tot het najaar; pas dus goed op, hoor." "Ja zeker tante."
"Och kom kind, malligheden! Ga nu maar gauw naar Cilly's kamer en let vooral op je manieren. Wees bedaard en spreek nog maar niet te veel vandaag." "Ik wou liever eens wat gaan wandelen, tante. Ik verlang zoo vreeselijk om eens even in de lucht te zijn. Thuis ben ik zooveel buiten. Later kan ik toch ook nog wel met Cécile's vriendinnen kennis maken." "Neen, neen, je gaat er nu heen.
Het ontwaakte half, nog in een lauwen dommel; het kroop een beetje uit de lakens, lachte, sloeg zijne handjes om Cecile's blooten hals. Mama-te!
Wat viel het licht van dat porseleinen lampje op het tafeltje bij de piano mooi op Cécile's goudbruin kleedje en op haar krullend haar! En wat speelde zij mooi! En o, wat stond daar in dien anderen hoek een prachtig, wit beeld! Zou dat nu van marmer zijn en zou het heel koud aanvoelen, als ze het met hare vingers betastte?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek