Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Hij had zich vast geklemd aan zijne moeder: een klein tenger ventje van zes jaar, met dun blond haar, met oogen van fletsch vergeet-mij-niet-blauw, en zijne fijne vingertjes haakten zich krampachtig in Cecile's japon en verfrommelden het krip. Toen kon Jozef zich niet meer inhouden en hij beval zijn gevolg weg te gaan en barstte in tranen uit, en riep: Herken je mij dan niet?
Het is altijd of ik een grens voor me zie ... Zij snikte hevig; een regen van tranen dreef over haar gelaat. Cecile's oogen ook werden vochtig; ze hield van hare zuster, ze had medelijden met haar. Amélie was slechts tien jaar ouder dan zijzelve, en ze had al iets van eene oude vrouw, dor, schraal, grijzend reeds aan hare slapen, onder de getrokken voile van haar kapothoed.
Mevrouw d'Ablong liet zich eindelijk overhalen, even op de canapé te gaan liggen en wat te rusten, toen de ochtend langzaam begon te naderen. Zij waren op Cécile's kamer gaan zitten, omdat het na het eerste half uur in de half ontredderde balzaal niet meer uit te houden was.
"O ja, dat geloof ik wel; daar schrijft grootmoeder heel weinig over." "Kom, dat is een goed teeken. Ga nu nog even naar Cécile's kamer, kind. Cilly heeft je wat te zeggen. Wees vooral lief en bedaard tegen haar hoor en doe wat zij je zegt." Elsje zuchtte eens even, maar zij gehoorzaamde toch en een oogenblik later stond ze weer in Cécile's kamer.
Je weet niet, hoe lief ik je vind, dat je me niet gedupeerd hebt! sprak ze, Cecile's hand drukkend, ontluikend in de wereldsche minzaamheid van heur gastvrouwschap. Zij stelde Cecile hier en daar voor: Cecile hoorde namen, waarvan de klank haar dadelijk weêr ontviel. Generaal, mag ik u verzoeken ... Mevrouw Van Even, hoorde zij mevrouw Hoze fluisteren.
Dan weer moest Elsje haar rol van dienstmeisje instudeeren, dan weer gepast worden, want zij kreeg werkelijk ook een baltoiletje, dan weer vermaningen aanhooren, hoe ze zich gedragen moest, of zich het haar op verschillende wijzen laten kappen door Keetje, opdat zij toch vooral op Cécile's feest niet te "boerinne-achtig" voor den dag zou komen.
De groote, donkere oogen, de fraaie teekening der wenkbrauwen, de lange oogwimpers, de bevallige ronding der armen, de slankheid van het figuurtje alles scheen bij deze smaakvolle kleeding nog meer uit te komen dan anders en zonder de minste poging om hare bewondering te verbergen en Cécile's ijdelheid te temperen, riep mevrouw d'Ablong uit: "Allerbeelderigst Cilly!
Het was zeker niet meer dan natuurlijk dat Cécile, onder de bestaande omstandigheden, weinig of niets voelde voor den dood der brave, oude vrouw, die zulk een trouwe, goede moeder voor Cécile's eigene mooie moeder was geweest, maar mevrouw d'Ablong voelde toch een steek in haar hart, toen Cilly, terwijl ze bij de voordeur afscheid van haar nam, bedaard zei: "Als het er is, neemt u dan een portret van uw moeder mee, mama?
Men zou hem voor een broer van Cécile hebben kunnen houden: hij had dezelfde fijnbesneden gelaatstrekken, dezelfde kleur van oogen en ook die gemakkelijkheid in houding en manieren, die zijn nichtje zoo goed stond. Maar de uitdrukking van trots en aanmatiging, die Cécile's gezicht soms zoo onaangenaam maakte, zag men nooit op dat van Frits.
"Als Cécile's partij voorbij is, kan Miss Piper wel eens met je uitgaan, die weet uitstekend den weg," zei mevrouw d'Ablong, toen Elsje het eens waagde te vragen, of ze eens wat van de stad mocht gaan zien, "alleen laat ik je niet weer uitgaan, dat spreekt van zelf."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek