United States or Norway ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bin 'k niet de zeun van 'en mins, die weer ontsloagen, opstond van kwoad tot arger kwiem, en, die 'k giesteren oavend beurde, dat... o God!...." Maar de goede jongen begon zoo luid en akelig te huilen, dat de verschrikkelijke waarheid hem niet over de lippen kwam.... dat zijn vader tot een tepronkstelling op het schavot was veroordeeld.
"Wij zullen hem redden, Dick," zeide de doctor. De negers, den ballon bemerkende, gelijk aan eene ontzettend groote komeet met een staart van schitterend licht, werden door een gemakkelijk te begrijpen schrik aangetast. Op hunne kreten hief de gevangene het hoofd op. Zijne oogen schitterden van eene plotselinge hoop en, zonder te begrijpen wat er gebeurde, strekte hij zijne handen naar deze onverwachte redders uit. "Hij leeft! hij leeft!" riep Ferguson uit; "God zij gedankt! Deze wilden zijn door schrik getroffen! Wij zullen hem redden! Zijt gij gereed, mijne vrienden?" "Ja, Samuel." "Joe, blaas de gasvlam uit." Het bevel des doctors werd uitgevoerd. Een bijna onmerkbare wind dreef den ballon zachtkens boven den gevangene op hetzelfde oogenblik, dat hij onmerkbaar daalde; tien minuten ongeveer bleef hij zwevende te midden der lichtgolvingen. Ferguson liet zijn lichtbundel op de menigte schijnen. De stam, onder den indruk eener onbeschrijfelijke vrees, verdween langzamerhand in zijne hutten en de paal werd eenzaam gelaten. De doctor had dus reden gehad te rekenen op de fantastische verschijning van den ballon, die in deze dikke duisternis licht verspreidde. Het schuitje naderde den grond. Eenige negers evenwel, stoutmoediger dan de anderen, begrijpende dat hun slachtoffer hun ging ontsnappen; kwamen met luide kreten terug; Kennedy nam zijn geweer, maar de doctor verbood hem te schieten. De priester die geknield lag, geen kracht hebbende om overeind te staan, was zelfs niet aan den paal gebonden, want zijne zwakheid maakte dit onnoodig. Op het oogenblik dat het schuitje bij den grond kwam, beurde de jager, zijn wapen wegwerpende en den priester om het midden vattende, hem in het schuitje en op hetzelfde oogenblik wierp Joe plotseling de tweehonderd pond ballast weg. De doctor dacht nu zeer snel te stijgen, maar de ballon bleef onbeweeglijk, na drie
Zonder toe te zien, beurde hij zich zijwaarts van het paard en tuimelde nu plotseling rammelend en kletterend naast Sancho op den grond neer.
Doch hoe vermoeid hij zich gevoelde bij 't eindigen daarvan, het beurde hem telkens op, den landweg langs te gaan, door de lucht en 't licht van den avond, samen met den arbeider van Merkelbeek. "Als je maar eens zoo ver ben dat jenever je smaakt, had deze hem dikwijls gezegd. Zonder d
Deeze tyding beurde my zoodanig op, dat ik des anderen daags morgens te kennen gaf, dat ik my in staat bevond, om dienst te doen, maar ik twyffel, of dit wel zoo was. De noodzakelykheid om van lucht te veranderen, bragt 'er ook veel aan toe, want in de zoort van gevangenis, die ik hield, had ik 'er volstrekt gebrek aan, en zy was my echter ongemeen noodig.
"Nou 't is mij wel," zei de klerk, en hij stond op, ging naar 't hok der kaartjes, stempelde er twee en beurde het geld van den rijken boer. "De spoor, Heere!" riep nu eensklaps de klerk, die met de vijftien minuutjes wat ruim gerekend had. Gerrit en Gijs de laatste met den reiszak stormden, door den klerk gevolgd, naar buiten.
Eva beurde zich op en zag eene poos ernstig in het rond. Alle gezichten stonden droevig; vele der vrouwen verborgen het gezicht achter haar voorschoot. "Ik heb u allen laten roepen, mijne vrienden," zeide Eva, "omdat ik u liefheb. Ik heb u allen lief, en ik heb iets te zeggen, dat ik wensch dat gij altijd onthouden zult. Ik ga u verlaten. Over nog eenige weken zult gij mij niet meer zien..."
Deeze tyding beurde my zoodanig op, dat ik des anderen daags morgens te kennen gaf, dat ik my in staat bevond, om dienst te doen, maar ik twyffel, of dit wel zoo was. De noodzakelykheid om van lucht te veranderen, bragt 'er ook veel aan toe, want in de zoort van gevangenis, die ik hield, had ik 'er volstrekt gebrek aan, en zy was my echter ongemeen noodig.
Zou ze weten, wat ze in je weggooit? dacht zij. Wat zou ze doen, als ze je zoo zag.... Zou ze slecht zijn, dat ze je kan mishandelen? Is ze je niet waard, mijn Otto, mijn broêr? Of is ze alleen maar ongelukkig, zooals wij? Mevrouw Van Erlevoort kwam binnen met Frédérique. Mathilde beurde zijn hoofd op. Daar is mama! sprak zij eenvoudig, als wilde zij hem niet houden, nu een moeder hem eischte.
"Misschien," antwoordde Koenraad bedaard; "maar wij hebben toch nog eenige uren voor ons, en in eenige uren kan er heel wat gebeuren." De onwrikbare kalmte van Koenraad beurde mij wat op. Ik zwom met meer kracht, maar daar mijne kleeren zoo zwaar als lood waren geworden, kon ik mij bijna niet boven houden. Koenraad merkte het.
Woord Van De Dag