Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Wie arm weet te zijn, behoeft niet laag te wezen, is mijn devies. Vindt gij dit buitensporig zelfgevoel, kleingeestige ijdelheid, master Wilkinson?" »Integendeel, ik vind dat gij gelijk hadt met uwe waardigheid als kunstenaar op te houden; wie zich zelf weggooit, verdient dat men hem vertreedt; en hoe is het er mee afgeloopen?" »Heel goed! er was geene kwestie van 't geen ik vreesde.
Een meisje uit den burgerstand, dat een soort van held ziet in iemand die maatschappelijk boven haar staat, en zich heelemaal voor dien man weggooit. Dat heldhaftige er in, dat wilde ik weergeven. Ik heb in een aantal détails, op het slot na, de werkelijkheid trouw gevolgd.
Je gooide je geluk weg met den brief, niet waar? Weet je zeker, dat je je geluk niet voor de tweede maal weggooit, als je mij nu geen ander antwoord geeft? Of kan ik nooit je geluk worden? Kan dat Otto alleen? Zij zag hem dwepend aan. O, Lawrence! murmelde zij hartstochtelijk, bijna aan zijn borst.
Maar, als je wilt, kan ik je wel een ander geven." "Je bent al net als het graf dat je graaft!" voegde de oude man hem zenuwachtig toe, "je kent de waarde niet van wat je verloren laat gaan. Voor wie is dat graf?" "Weet ik 't? voor een dooie!" antwoordde de ander humeurig. "Als het graf, net als het graf!" herhaalde de oude en lachte droogjes, "je weet niet wat je weggooit en wat je inslikt.
Zèg, je rookt 'n ander merk sigarette, maar de lucht is niet slecht, al ben ze erg zwaar ... 't Is geen affront hè, a'k 'm maar weggooit, 'k wor er in ééne dronke van ... Misschien is 't ook van de herinnering an háár dood, da'k me nou zoo draaïerig voel ... 't Was me eenige, al had ik haar na de Commune niet meer gezien ... Me ziel en me gewete, omda'k as atheïst niet zegge wil: me God ... 'k Laat nooit 'n steek valle; wat 'k ben, ben 'k stijf ... Dat kan de wereld juist niet verknoerste van 'n armoedzaaier zooals ik ... Wou ik buige, wou ik kniele, 'k reed met de vier ... Van 't voorjaar nog op dat rijke buite bij Velp ... die beeldschoone maagd, die gravin ... Maar 'k sting in eene op uit 'r omarming, schud me los, en roep: "edelvrouwe, gij drukt de baarlijke duivel an uw teedere boezem, mijn tong sterft af, werp ik uit as 't verdorde lid, zoodra ik maar 't eerste woord bid ..."
Niet gewend te liggen onder een gewicht van verscheiden ponden in den zomer, verwacht hij niet, als hij het lastige ding weggooit, daarmee tevens het laken te missen. Wij kregen een licht avondeten een half uur na onze aankomst, sliepen goed en werden vroeg wakker voor een heerlijken dag.
Zijn gedrag is des te schandelijker, omdat hij er zich in het dorp op beroemt, dat hij een deel van mijne waar weggooit. Hoeveel brooden koopt gij iederen dag van uwen bakker? vraagt de rechter aan den boer. Zes. Wat doet gij daarmede? Ik houd er een; ik geef er twee terug; ik leen de twee anderen, en het laatste gooi ik inderdaad weg. Verklaar u nader, en wacht u, mij voor den gek te houden.
Zou ze weten, wat ze in je weggooit? dacht zij. Wat zou ze doen, als ze je zoo zag.... Zou ze slecht zijn, dat ze je kan mishandelen? Is ze je niet waard, mijn Otto, mijn broêr? Of is ze alleen maar ongelukkig, zooals wij? Mevrouw Van Erlevoort kwam binnen met Frédérique. Mathilde beurde zijn hoofd op. Daar is mama! sprak zij eenvoudig, als wilde zij hem niet houden, nu een moeder hem eischte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek