United States or Hungary ? Vote for the TOP Country of the Week !
Σήμερον αι κυρίαι — αι πολιτισμέναι, εννοείται, αι αναγινώσκουσαι τον Bourget και τον Delpit, αι έχουσαι λεύκωμα και ομιλούσαι αταράχως περί πραγμάτων, άτινα δεν ετόλμων να ακούσωσιν αι μητέρες των, — έχουσιν άλλα πολύ μεγαλείτερα καθήκοντα προς τον κόσμον και την εν αυτώ κοινωνικήν των θέσιν. Ζώσι διά τον κόσμον μάλλον ή διά τον οίκον των και τους εν αυτώ.
— Και εγώ ήθελα να σε ερωτήσω, απήντησεν εκείνη με κάποιαν απορίαν. Ο Βινίκιος, καίτοι είχεν αποφασίσει να την ερωτήση αταράχως, με πρόσωπον συσπώμενον εκ λύσσης και οργής, ανέκραξεν: — Δεν την έχω. Μου την ήρπασαν καθ' οδόν.
— Καλώς νάρθετε· σας έχουμε τραπέζι στρωμένο και θα καλοπεράσετε. Οι πολιορκούμενοι είχον πλέον την γαλήνην των αποφασισμένων. Τον θάνατον τον έβλεπον επερχόμενον και τον ανέμενον αταράχως. Τι πλέον του θανάτου ηδύναντο να φοβηθώσι; Μίαν μόνην σκέψιν και μίαν φροντίδα είχον πλέον· ν' αποθάνωσι καλώς.
Διά το όνομα του θεού, λέγε λοιπόν, πώς ο Σωκράτης εξηκολούθησε την ομιλίαν και ποίον από τα δύο εκαταλάβετε, ότι και εκείνος κάπως ελυπήθη, καθώς λέγεις ότι σεις ελυπήθητε ή όχι, αλλ' εξηκολούθει αταράχως να υποστηρίζη την γνώμην του; Και αν υπεστήριξεν αρκετά, ή ελλιπώς; Διηγήσου μας, παρακαλώ, όλα όσον ακριβέστερα ημπορείς. Πώς λοιπόν;
Τούτου ένεκα ήρχισεν αταράχως και εσκεμμένως ν' αποκαλύπτη προς αυτούς την μελετωμένην πορείαν Του εις Ιερουσαλήμ, την απόρριψίν Του υπό των αρχόντων του έθνους, την αγωνίαν και την ύβριν ήτις Τον ανέμενε, τον βίαιον θάνατόν Του, την ανάστασίν Του την τριήμερον.
— Δεν είν' αλήθεια, Μανώλη. Εγώ σου τήνε χαρίζω, φίλε μου, και να τήνε χαίρεσαι. — Αλήθεια; είπεν ο Μανώλης με παιδικήν χαράν. — Αλήθεια κι' άλλη φορά να μην πιστεύγης ό,τι σου λένε. Παραδώσας δε εις τον Μανώλην τον πασαλήν, τον εκαλονύκτισε και απεμακρύνθη αταράχως, ως να μη είχε συμβή τίποτε. — Πότε διάολο μ' έβαλε κάτω κ' επήρε μου και το μαχαίρι! εσκέπτετο θαυμάζων ο Μανώλης.
Άλλοτε κακοήθης τις εκτύπησε σφοδρώς τον Σωκράτην κατά πρόσωπον, ώστε και κατεπληγώθη και εξωγκώθη το πρόσωπόν του· ο δε Σωκράτης, αφού αταράχως υπέφερε την προσβολήν, έγραψεν επί του προσώπου του το όνομα του κακοήθους εκείνου, ως επί των ανδριάντων γράφεται το όνομα του γλύπτου, και αυτή ήτο η μόνη εκδίκησις του εναρέτου ανδρός.
Ιδού δε όσα περί αυτού διηγήθη. Ενώ ο Σωκράτης, καταδικασμένος εις θάνατον, επερίμενεν αταράχως εν τω δεσμωτηρίω την ημέραν, καθ' ην επρόκειτο να πίη το θανατηφόρον κώνειον, οι φίλοι και μαθηταί του, μη υποφέροντες να ίδωσι τον ενάρετον διδάσκαλόν των αποθνήσκοντα αδίκως, προητοίμασαν εν αγνοία του όλα τα μέσα της δραπετεύσεώς του, και της εις την Θεσσαλίαν ασφαλούς διασώσεως αυτού.
Και όμως και εις αυτά διαλάμπει το καλόν, όταν κανείς υποφέρη αταράχως πολλάς και μεγάλας ατυχίας, όχι διότι είναι αναίσθητος, αλλά διότι είναι γενναιόφρων και μεγαλόψυχος. &Ο αληθώς ευτυχής είναι ανεπίδεκτος δυστυχίας.& — Εάν δε είναι αι ενέργειαι κυρίαρχοι της ζωής, καθώς είπαμεν, τότε κανείς από τους ευτυχείς δεν ημπορεί να γίνη δυστυχής, διότι ποτέ του δεν θα πράξη τα μισητά και ποταπά.
Αλλ' αντί να την ίδη να προσπέση, ως εφαντάζετο, είδε μίαν γάστραν να πίπτη κατ' επάνω του. Ομού δε με την γάστραν, του ήλθε από το παράθυρον κύμα ύβρεων: — Καλιά να βγουν τα μάτια σου, ανοστόπλαστε! Εσύ κεγώ μόνο ν' απομείνωμε στον κόσμο δε σε θέλω. Ο Μανώλης, εγκαίρως τιναχθείς προς τα οπίσω, έδωκεν αταράχως μίαν ωραίαν απάντησιν: — Μα 'γώ και σε χίλιες μέσα εσένα θα διαλέξω.
Λέξη Της Ημέρας