Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Μαΐου 2025
Πώς λάμπει η σκούφια της κόρης της! παρετήρησεν η Δεσποινιώ. Θαμπόνουν τα μάτια. — Εγώ την εκέντησα, υπέμνησεν η Σοφούλα. Έχει τριάντα δράμια χρυσάφι. — Κορίτσια! να μη πέσετε! είπε πάλιν η γραία ως καθ' εαυτήν υποψιθυρίζουσα. — Να! Να! εφώνησε μετά τινος θάμβους η Δεσποινιώ. Σηκώσανε τη νύφη να χορέψη. Μα, Μάννα, σήκω να ιδής τη νύφη. Πολύ ώμορφη μέση! Δαχτυλιδένια! Και πώς καμαρόνει! Μάννα!
Ίσως ποτέ κανένας πατέρας αυστηρός, αν πέσετε 'στα χέρια της κόρης του 'ντραπή, κι' ευθύς σας παραδώση 'στας φλόγας του πυρός, και 'στη σεμνή του κόρη αυτά τα λόγια 'πή: — Και συ τους κακοήθεις διαβάζεις ποιητάς; 'ντροπή αυτοί οι στίχοι ν' αρέσουν και 'στης κόραις· κατάρα 'στων ακάκων ψυχών τους στρεβλωτάς! διαφθορά εις όλα. . . ô tempora! ô mores!
Ας κατεβούμεν εις την λέμβον. ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Προσέξατε μη πέσετε — Εγώ δεν εξέρχομαι Μηνά. ΜΗΝΑΣ. Όχι, έλα εις το δωμάτιόν μου. Εμπρός τύμπανα! σάλπιγγες! αυλοί! εμπρός! Ας ακούση ο Ποσειδών πόσον πανηγυρικώς χαιρετίζομεν τους μεγάλους τούτους άνδρας. Παίξατε, παίξατε. ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Ουρά!! Να το καπέλο μου! ΜΗΝΑΣ. Ουρά! Έλα, γενναίε μου αρχηγέ!
Αύτη ήτο η γνώμη του Δαρείου, εναντία όμως ήτο η του Γωβρύου ενός των επτά ανδρών των φονευσάντων τον μάγον, όστις έλεγεν ότι τα δώρα εσήμαινον· «Ω Πέρσαι, εάν δεν γίνετε πτηνά και να πετάξετε εις τον ουρανόν, ή μύες διά να κρυβήτε υπό την γην, ή βάτραχοι διά να πηδήσετε εις τας λίμνας, δεν θα επιστρέψετε οπίσω αλλά θα πέσετε υπό τα βέλη ταύτα.»
Όταν λέγομεν παρέγχυμα, εννοούμεν και τα δύο, λόγω της αμοιβαίας συμπαθείας που έχουν διά του vas breve του πυλωρού και πολλάκις των χοληδόχων πόρων. Σας διέταξε βέβαια να τρώτε ψητά; ΑΡΓΓΑΝ Όχι, μόνο βραστά. κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Ε, ναι, ψητά, βραστά, το ίδιο κάνει. Σας νοσηλεύει με πολλή φρόνησι και θα ήταν αδύνατον να πέσετε σε καλύτερα χέρια.
— Προσέχετε να μη πέσετε, εψιθύρισεν ησύχως η γραία ημικοιμωμένη. — Να ιδής, Μα, εξηκολούθει η Δεσποινιώ. Τι ώμορφο που είνε το μπαμπουκλί της κυρά Γεώργαινας. Αχ! Λάμπει μέσα 'σ τον ήλιο. Φωτιές πετάει. Βελούδο κόκκινο, της τώφεραν από την Πόλι. Αχ! τι ώμορφο κορμί, Μάννα! Σήκω να ιδής. — Της Λένης, προσέθηκεν η Σοφούλα, είνε σαν παληό το γουνάκι. Δεν έχει καμμιά θωριά! — Αχ!
Έρχομαι στο παράθυρο, αγαπημένη μου, και βλέπω, και βλέπω ακόμη μέσα από τα σύνεφα, που δείχνει μακριά η καταιγίδα, να λάμπουν εδώ και εκεί μερικά αστέρια του αιωνίου ουρανού! Όχι, δεν θα πέσετε! ο Αιώνιος σας κρατεί στην καρδιά του καθώς και μένα! Βλέπω ταστέρια της ουράς της Άρκτου, του πιο αγαπημένου από όλους τους αστερισμούς.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν