Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 22 Μαΐου 2025
Μου φαίνεται, προκειμένου περί γάμου, ότι πρέπει να λογαριάζη κανείς και τη συμπάθεια της κόρης, αφού θα είνε για όλη τη ζωή της και αφού από τη συμπάθεια αυτή εξαρτάται όλη η ευτυχία του γάμου. κ. ΑΡΓΓΑΝ Θα μου επιτρέψης μια στιγμή, αδελφέ μου. ΒΕΡΑΛΔΟΣ Πώς; τι θέλεις να κάνης; ΑΡΓΓΑΝ Ένα κλυσματάκι· θα τελειώση γρήγορα. ΒΕΡΑΛΔΟΣ Αστειεύεσαι.
Από εκείνην την στιγμήν μοναχά μπορεί να στοχάζεται και να λογαριάζη ορθά· επειδή και θεμελιασμένος επάνω σε καθαραίς και στερεαίς αρχαίς, παρμέναις από την φύσιν των πραγμάτων, εύκολα του βολεί να ξεχωρίση το λάθος από την αλήθειαν· τότες μοναχά ημπορεί να γνωρίση πόσο είναι άτοπο να φαντάζεται, πως ένα γένος ξεπέφτει από τον πρώτον βαθμόν του, πως του λείπουν η τέχναις κι η επιστήμαις, πως δεν γένεται να φιλοσοφίση, αφορμής δεν κρένει την απαρχής του γλώσσα.
Εφανταζόμουν τη χαρά που θα πάρη, πώς θα λογαριάζη μία — μία ανυπόμονα τις ημέρες.
Τώρα υπερηφανεύεται και νομίζει ότι είνε κάτι σπουδαίον, διότι κατορθώνει να σηκώνη ένα ταύρον και οι θεαταί τον θαυμάζουν διά τούτο. Τι να υποθέσωμεν; Φαντάζεται άρά γε ότι θ' αποθάνη μίαν ημέραν; ΕΡΜ. Πού να λογαριάζη θάνατον αυτός με την ζωήν και την δύναμιν που έχει! ΧΑΡ. Άφησ' τον και έχομε να γελάσωμεν όταν θα ταξειδεύη μαζή μας και όχι πλέον ταύρον, αλλ' ουδέ κουνούπι θα δύναται να σηκώση.
Εκρύφθηκεν ανάμεσα 'ς τα δένδρα· θέλει να έχη συντροφιάν την νοτισμένην νύκτα. Είν' η αγάπη του τυφλή και αγαπά το σκότος. ΜΕΡΚΟΥΤΙΟΣ Αν η αγάπ' ήναι τυφλή δεν βλέπει πού πηγαίνει. Τώρ' από κάτω από εληάν θα ήναι 'ξαπλωμένος, να λογαριάζη ταις εληαίς της αγαπητικής του . Ρωμαίε, καλήν νύκτα σου! — 'ς το στρώμα μου πηγαίνω· δεν μου αρέσει να στρωθώ εις λίθινον κρεββάτι. Έλα πηγαίνομεν.
Και χωρίς να λογαριάζη πλέον την παρουσίαν του Μπαρμπαρέζου, προέπιεν υπέρ εκείνου όστις προωρίζετο να πραγματοποιήση τας μεγάλας ελπίδας του έθνους: — Να χαρούμε το νέο Βασιλιά! Αλλά και ο Μπαρμπαρέζος — επί τέλους χριστιανός ήτο κι' αυτός — δεν έμεινεν ασυγκίνητος.
Μα έδιωξα τη σκέψη αυτή κι οχυρώθηκα πίσω από την περιωρισμένη περηφάνια, που κάνει τον άνθρωπο να μην ξεφεύγη το κακό, μα να λογαριάζη τίνος είναι το σφάλμα. — Είναι δικό της το σφάλμα, αν χάθηκε η ευτυχία μας, έλεγα μέσα μου. Τι έκαμα εγώ, ώστε να είναι δυστυχισμένη και να με βασανίζη μη λέγοντας την αφορμή; Δε μ' αγαπά πια. Έτσι γίνεται στον κόσμο. Ό,τι είναι ωραίο πρέπει νασχημήνη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν