Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Ιουνίου 2025
Ιδού ένα γράμμα, Κύριε, διά σε — είναι του απεσταλμένου, οπού ήταν κινημένος διά την Αγγλίαν, — αν αληθεύη ότι ονο- μάζεσαι Οράτιος, καθώς μ' επληροφόρησαν.
ΠΟΛΩΝΙΟΣ Αν με ονομάζεις Ιεφθάε, Κύριέ μου, έχω μίαν θυγα- τέρα οπού αγαπώ πολύ. ΑΜΛΕΤΟΣ Δεν έρχεται αυτό κατόπιν . ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τι έρχεται λοιπόν; ΑΜΛΕΤΟΣ Ιδού· Ως η Μοίρα διορίση και όπως ο Θεός θελήση Και κατόπιν, ηξεύρεις κ', εύκολο να προνοηθή, έτυχ' εκείνο να συμβή . Η πρώτη στροφή του θρησκευτικού άσματος θα σε φω- τίση καλήτερα, διότι, ιδού, έρχονται εκείνοι οπού με δια- κόπτουν.
Ματαίως το ακονισμένον Εγύμνωσαν σπαθί τους· Δάφνας ματαίως εμάζωξαν· Πάσαν ελπίδα ο άνεμος Έξαφνα επήρε. Έρημη τώρα η θάλασσα Είνε· και ιδού μακρόθεν, Ως νέφη εις τον ορίζοντα Εσπερινόν, 'ξανοίγω Γην και νησία. Εγκρημνισμέναι πόλεις Φαίνονται αυτού, και λείψανα Πύργων, ναών, χωρίων· Άροτρα, βάρκαις και άρματα Ημελημένα.
Θυγατέρα μου, της είπεν, ιδού που ήλθα διά να ανταποδώσω ευχαρίστησες του μεγάλου προφήτου, που είμαι χρεώστης διά την φθοράν, καθώς το έμαθες, των εχθρών μου· διά το οποίον είμαι τόσον κατανυκτικός, που αποθαίνω από την ανυπομονησίαν εις το να του φιλήσω τα ποδάρια, και να του κάμω την πρέπουσαν ευχαρίστησιν.
Αλλά ιδού τες αυτές, να πληρώσουν πικρό χρέος έρχουνται, η Αντιγόνη κ’ η Ισμήνη, να θρηνήσουν τα δυό τους αδέρφια· και θαρρώ με το δίκιο στ’ αλήθεια από μες στα βαθύκολπα ωραία τους στήθια της καρδιάς των θα χύσουν τον πόνο. Αλλ’ εμείς είναι δίκιο και πριν απ’ αυτές τον παράφωνον ύμνον να τονίσωμε των Ερινύων κι από πάνω να ψάλλωμε μισητό τον παιάνα του Άδου.
Ιδού λοιπόν η ιστορία μου, κατά την προσταγήν σου, κυρία μου. Η Ζωειδία του απεκρίθη· αρκεί τόσον, είμεθα ευχαριστημένες, έχε την ελευθερίαν σου και ύπαγε απ' εδώ. Αυτός την παρεκάλεσε να του δώση άδειαν να μείνη, διά να ακούση την ιστορίαν των άλλων και αυτός· και λαμβάνοντας την άδειαν εκάθισεν εις ένα μέρος χωριστά. Και άρχισεν ο δεύτερος κατά τον ακόλουθον τρόπον.
ΖΕΥΣ Εις τ' ανάθεμα οι φιλόσοφοι όσοι λέγουν ότι μόνον οι θεοί είνε ευτυχείς• εάν εγνώριζαν πόσα υποφέρομεν ένεκα των ανθρώπων, δεν θα μας εζήλευαν δια το νέκταρ και την αμβροσίαν, πιστεύοντες εις τον Όμηρον, άνθρωπον τυφλόν και αγύρτην, ο οποίος μας λέγει ευδαίμονας και διηγείται τα συμβαίνοντα εις τον ουρανόν, ενώ ούτε τα επί της γης ηδύνατο να βλέπη. Ιδού ποία είνε η ευτυχία μας.
Και ιδού διατί η πτωχή γραία εφόρει τη ημέρα των Χριστουγέννων καινουργή «άδολην» μανδήλαν, τα δε δύο ορφανά είχον καθαρά υποκαμισάκια διά τα ισχνά μέλη των και θερμήν υπόδεσιν διά τους παγωμένους πόδας των. Δεν ήτο δρόμος πλέον περαστικός εις όλον το χωρίον. Αδύνατον να μην επερνούσε κανείς απ' εκεί όστις θα ανέβαινεν εις την επάνω ενορίαν ή όστις θα κατέβαινεν εις την κάτω.
Τα μάτια του ήτανε καρφωμένα απάνω στο ψηλό παραθυράκι, που τον περίμενε η Ταρσίτσα χρόνια και χρόνια. «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται!..» Ύστερα η φαντασία σβυνότανε απ' τα μάτια της, τα δένδρα, τα σπίτια, τα λιακωτά, τριγυρίζανε πάλι και πνίγανε το μικρό σπιτάκι και κρύβανε τον μεγάλο, τον πλατύ δρόμο με τον ήσκιο του απονύχτερου διαβάτη. Μα η Ταρσίτσα δεν απόκανε να περιμένη.
Ήξευρε ότι ύστερα από τέσσαρες ώρες εκαταλάβαμεν πως λείπεις, αλλ' ο καιρός μας εμπόδισε διά να γυρίσωμεν να σε σηκώσωμεν, και ελυπήθημεν όλοι καθ' υπερβολήν και σε ενομίζαμεν διά αποθαμμένον· ιδού και οι πραγματείες σου, που ακόμη τες φυλάττω, και είχα σκοπόν εις ταύτην την πολιτείαν να τας πουλήσω, και να στείλω τα μετρητά εις τους συγγενείς κληρονόμους σου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν