Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Ιουνίου 2025
Φεγγάρι λαμπρό είταν στον ουρανό, γλυκειά η νύχτα, οι γρύλλοι νανούριζαν τον ύπνο της. Ο μπουζουκιτζής στάθηκε τότε ολόρθος στη μέση του δρόμου κάτω απ' τα παράθυρα ενός ψηλού σπιτιού.
Το κάλλος υπήρξε πάντοτε η ασφαλεστέρα παγίς του ανθρωπίνου πνεύματος, ταυτοχρόνως δε και το ταχύτερον όχημα, όπερ έσυρεν αυτό διά δρόμου καταπληκτικού επί της οδού της προόδου. Το κακόν είνε μία άβυσσος απύθμενος, εις τα χείλη της οποίας φύονται τα μεθυστικότερα και περικαλλέστερα άνθη. Καλλονή άνευ πνεύματος, θέλγει διαβαίνουσα· πνεύμα άνευ καλλονής, θέλγει παραμένον.
Του φαινόταν πως ήταν νεκρός και πήγαινε, πήγαινε σαν μια κολασμένη ψυχή που πρέπει να φτάσει στην αιώνια μοίρα της. Στιγμές στιγμές όμως μια αίσθηση ανταρσίας τον ανάγκαζε να σταματά, να κάθεται στην άκρη του δρόμου και να κοιτάει μακριά.
Ειπέ μου, Μεφιστοφελή, πού να κυττάξω πρώτον; προς ποίους πόντους να ιδώ των ουρανίων φώτων; οδήγησέ με 'γρήγορα πώς να στραφώ και πού; να στρέψω προς τον Λέοντα ή προς την Αλεπού; 'στόν Υδροχόον να χωθώ και ύστερ' απ' εκείνον προς τον Τοξότην προχωρών να φθάσω 'στόν Καρκίνον, και 'στήν Παρθένον απ' εκεί, εκ ταύτης δε 'στόν Ταύρον, και να καθίσω αναιδώς 'στό κέρας του το γαύρον, ή του Πηγάσου επιβάς και του Κυνός της Θήρας να τρέξω 'στό υπέρλαμπρον νεφέλωμα της Λύρας, εκείθεν δε παραληρών να συγκρουσθώ κατόπιν μαζί με τον Ωρίωνα και με την Κασσιόπην, προσβλέψας δε και της Αργούς τον κλασικόν αστέρα τον ποταμόν Ηριδανόν να πλεύσω πέρα πέρα, κι' ιππεύσας τον Μονόκερων με οίστρου παραζάλην να 'βρώ την Άρκτον την μικράν κοντά εις την Μεγάλην, του Μαγελάνου τας ωχράς κι' ατμοειδείς νεφέλας, τον Κύκνον και τον Κένταυρον και του Βορρά το Σέλας, ή 'στόν Σκορπίον έπειτα ολίγον να σταθώ εκ φόβου μήπως υπ' αυτού κρυφίως κτυπηθώ, και διαρρήξας του Ζυγού τους κρίκους και τας πέδας ν' αναπαυθώ έν τέταρτον επί της Ανδρομέδας, θαυμάσας δε την άλκιμον του Ηρακλέους ρώμην και κρεμασθείς εις την μακράν της Βερενίκης κόμην, ως οδοιπόρος αχανούς κι' ατελευτήτου δρόμου εις τον αστέρα του Σταυρού να κάνω τον σταυρό μου; Ποίους φωτός Ωκεανούς ο νους μου διαβλέπει... αλλ' όμως εξημέρωσε και τρεμοφέγγ' η Πούλια, οι άνθρωποι εξύπνησαν, ακούω το σαλέπι, και οι μανάβηδες πουλούν δαυκιά και παραπούλια,
Κι' αλήθεια τα ποδήματά του ήτανε ξεσχισμένα και γεμάτα σκόνη και τα ρούχα του σπαραγμένα απ' ταγκάθια του δρόμου.
Και θυμάται τα βώδια, το αλέτρι, το χώμα, τις αγελάδες, τα δέντρα, και τις πέτρες του βουνού, και τα λιθάρια του δρόμου. Του φαίνεται πως δεν τα δούλεψε όσο έπαιρνε. Φεύγουν όμως και άλλοι από το χωριό.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν