Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 15 Μαΐου 2025
Διά τούτο οι δύο άκροι αποκρούουν τον μέσον έκαστος προς τον άλλον άκρον, και ονομάζουν τον ανδρείον ο μεν δειλός θρασύν, ο δε θρασύς δειλόν και διά τους άλλους αναλόγως. &Η αντίθεσις μεταξύ των δύο άκρων είναι μεγαλιτέρα παρά μεταξύ αυτών και του μέσου.& — Αυτά λοιπόν έχουν μεταξύ των τοιαύτην αντίθεσιν, αλλά η μεγαλιτέρα αντίθεσις είναι μεταξύ των δύο άκρων, παρά μεταξύ αυτών και του μέσου.
Διότι και όστις φεύγει και φοβείται οποιονδήποτε και δεν ανθίσταται εις τίποτε γίνεται δειλός, και όστις τίποτε απολύτως δεν φοβείται, αλλά προχωρεί εναντίον οποιουδήποτε, γίνεται θρασύς.
Και επειδή ο καπετάν-Θοδωρής ήτο φιλακόλουθος και καλός χριστιανός κ' εγνώριζεν απέξω πολλά «γράμματα της Εκκλησίας» προσέθηκε: «Παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνον»... Ο δειλός ληστής κάτω εις τον ορμίσκον τον έρημον ανέπνευσεν. Άλλως δεν απείχε πολύ εκείθεν η θάλασσα. Καθ' όλον το διάστημα τούτο ενόμιζεν ότι όπισθεν κατεδίωκον αυτόν τα φοβερά του ρεύματος φαντάσματα, αι άυλοι Νεράιδες.
Αλλ' εκείνος προνοητικός αφού ετοποθέτησεν έξωθεν τους εβδομήκοντα παρέλαβε δέκα εκ των συντρόφων και μετ' αυτών ήλθε προς τον Βοεβόδαν. Ο δόλιος και δειλός Οθωμανός προσεπάθησε διά παντός τρόπου να τον απομονώση, προφασιζόμενος ότι είχεν ανάγκην κατά μόνας να συνδιαλεχθή μετά του αρχηγού.
— Πού ήσουν χθες όλην την νύκτα; ηρώτησεν αποτόμως ο κ. Λευκόπουλος. Και προσέθηκεν ευθύς, βλέπων την ηλλοιωμένην μορφήν του παιδός. — Διατί κλαις; — Ήμουν εις το νοσοκομείον, αυθέντη, απήντησε δειλός ο μικρός υπηρέτης, που . . . πέθανε η θεια μου. — Καϋμένο παιδί! Και πλησιάσας ο κύριος του εθώπευσε πατρικώς την κεφαλήν του παιδός.
Διότι όστις μεν απέχει από τας σωματικάς ηδονάς και ακριβώς δι' αυτό ευχαριστείται είναι σώφρων, όστις όμως λυπείται είναι ακόλαστος, και πάλιν όστις μεν αναμένει τους κινδύνους και ευχαριστείται, ή τουλάχιστον δεν λυπείται, είναι ανδρείος, όστις δε λυπείται είναι δειλός. Διότι η ηθική αρετή περιστρέφεται εις τας ηδονάς και λύπας.
— Κουνήσου να ζεσταθής. Ο δειλός, ολίγον κατ' ολίγον ενθαρρυνόμενος, απομακρύνεται από την κλίμακα και αρχίζει ν' «ακτοπλοή», ως λέγει. Ο άλλος κολυμβά ολίγον βαθύτερα και ο διάλογος εξακολουθεί: — Φφφ! είδες το πρωτότυπο δράμα «Για την Τιμή»;... Φφφ!... — Εβούλιαξε κιαυτό. — Κ' έπρεπε... φφφ!... να επιπλεύση, αφού έχει μέσα... φφφ!... ένα νεροκολόκυθο.
Διότι πάσα υπερβολική αφροσύνη και δειλία και ακολασία και κακία άλλοτε μεν είναι θηριωδία, άλλοτε δε ασθένεια. Διότι όστις εκ φύσεως επλάσθη να τρομάζη όλα, και αν ακόμη κροτήση ποντικός, είναι με κτηνώδη δειλίαν δειλός, ο άλλος όμως που εφοβείτο την γαλήν, το έκαμνε από ασθένειαν.
Δηλαδή εις τα φαινομενικά κάμνουν τον παλικαράν, αλλά εις τα επίφοβα πράγματα δεν αντέχουν. — Όστις δε είναι υπερβολικός εις τον φόβον λέγεται δειλός. Διότι και όσα δεν πρέπει φοβείται, και όπως δεν πρέπει, και όλα τα παρόμοια τα έχει επάνω του. Είναι δε ελαττωματικός και εις το θάρρος. Περισσότερον όμως φαίνεται υπερβολικός, όταν λυπήται.
ΒΛΕΠΥΡΟΣ Και των δικαστών το βήμα τι θα γίνη λες εσύ; ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Θα γεμίζη από κρατήρες κι' από στάμνες με κρασί, και θα βάλω παιδαρέλια, που θα ψάλλουν με χαρά όλες της ανδραγαθίες καθενός παλληκαρά• έτσι από την ντροπή του, αν φανή κανείς δειλός, να μη έρχεται να τρώη. ΒΛΕΠΥΡΟΣ Είν' ο λόγος σου καλός.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν