United States or Hungary ? Vote for the TOP Country of the Week !
Άδικα με μαλλώνεις· με λυπάσαι που πονώ και μου λες πως εγώ φταίω, πως δεν έπρεπε να φύγω, πως είταν πιο φρόνιμο να την πάρω γυναίκα. Ξέρω γιατί μου μιλείς έτσι· στα χάλια που βρίσκουμαι, μέσα στην ασάλεφτη θλίψη που με πλακώνει, στοχάζεσαι και συ πως ότι κι αν είταν, πιο δυστυχισμένος, πιο κακορρίζικος δε θα είμουν παρά τώρα.
Ο λοστρόμος με τους άλλους ναύτες σήκωσαν σιγά-σιγά τον καπετάνιο και τον φόρτωσαν στον ώμο του Γερο-Φλώκου, ρίχνοντας του απάνω την κόκκινη τσέργα. Ο Μοναχάκης βογγούσε: «Αγάλια! αγάλια παιδιά! αγάλια και πονώ». Και πιάστηκε από το λαιμό του ναύτη. — Στο Κυρατσώ, καπετάνιο, να σε πάω στο Κυρατσώ την αδερφή σου, πούνε σιμά το σπίτι. — Κουράγιο, Μοναχάκη. Δεν έχεις τίποτε.
Ώ Αφροδίτη! αχ, γιατί, γιατί μ' ετρέλλανες γι' αυτή; Έρωτα, σε παρακαλώ, κάμε μου τούτο το καλό, και φέρ' την γρήγορα ναρθή στο πλάι μου να κοιμηθή! ΝΕΑΝΙΣ Αυτά που άκουσες να ειπώ, δεν εξηγούν τον πόθο, που στην ψυχή μου νοιώθω. Αγαπημένο μου πουλί! άνοιξε, δος μου ένα φιλί, πονώ για σε, πονώ πολύ! ΝΕΑΝΙΑΣ Χρυσό μου εσύ! βλαστάρι της Αφροδίτης!
Και κάποτε σαν έμεινε μόνη είπε και τέτοια λόγια: 14. — Τώρα εγώ είμαι άρρωστη, μα δεν ξέρω ποια η αρρώστια· πονώ και δεν έχω πληγή· λυπάμαι κι όμως κανένα από τα πρόβατά μου δεν έχασα. Καψόνω κι όμως κάθουμαι σε τέτοιον ίσκιο. Πόσα βάτα μ' αγκύλωσαν πολλές φορές και δεν έκλαψα. Πόσες μέλισσες μ' εκέντρισαν, μα έφαγα. Αυτό που μου τρυπάει τώρα την καρδιά είναι σκληρότερο από όλα εκείνα.
ΒΛΕΠΥΡΟΣ Ώστε δεν παίρνω ούτ' εγώ, κι' αδίκως θα κινήσω; ΧΡΕΜΗΣ Κι' όταν για δεύτερη φορά λαλούσαν τα κοκκόρια αν ήσουν, πάλι θα 'μενες από τους άλλους χώρια. Ώ τριώβολο χαμένο! σε θυμούμαι και πονώ• κλάψε με και πεθαμμένο κλάψε με και ζωντανό» . Την έπαθα! Και δεν μου λες, ποιός λόγος νάταν τώρα που τόσον κόσμο μάζωξε στην Πνύκα τέτοιαν ώρα;
Πάω να ιδώ στην κάμαρά της, με συγχωρείτε. Η ΘΕΑΤΡΙΝΑ — Πώς πονώ! ΛΕΛΑ — Πάμε στην κάμαρά σου. Θα σου τα τοιμάσω όλα για την ένεση, σαν καλή νοσοκόμα. Η ΘΕΑΤΡΙΝΑ — Είσαι τόσο καλή, Λέλα μου. ΛΕΛΑ — Δεν είναι τίποτε. Τώρα αισθάνομαι πολύ καλά. Οι παραπάνω, Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Δεν είναι ζωή αυτή. Κλάματα αποδώ, γκρίνιες αποκεί, νεύρα . .. Πάλι τα ίδια έχομε. ΛΕΛΑ — Τι τρέχει Μ-Αργύρη;
Τα μάτια σου τα μάβρα, γιομάτα ελπίδα, γιομάτα θλίψη που με σφάζει, μέρα δεν είναι που να μην τα θωρώ και να μην τα θαμάζω και να μην τα πονώ τα μάτια σου τα μεγάλα. Εσένα δε σου κοστίζει να θυσιαστής. Εσύ το σκοπό μονάχα κοιτάζεις. Εσύ γεννήθηκες με την πίστη. Εσύ έμαθες την πομονή, εσύ για τα γενναία συνεπαίρνεσαι. Κ' η πομονή σου, τα γενναία θα σε κάμη ναπολάψης.
Ρίχνει θλιβερές ματιές σε κείνην που λατρεύει, αλλά ο σεβασμός που της έχει κ' η παρουσία του πατέρα της τον εμποδίζουν να μιλήση, ν' ανοίξη το στόμα του, και της μιλεί μόνο με τα μάτια. Ωραία Φιλίς, πολύ πονώ, πολύ για σε υποφέρω· άνοιξε πεια τα χείλη σου κι' άνοιξε την καρδιά σου και πες μου ποια είν' η μοίρα μου· να ζήσω ή να πεθάνω; Δεν μπορείς τον πόνο μου να νοιώσης.
Θέλω ν' ακούω τα νύχια σου να τα τροχάς 'ςτά βράχια, Ν' ακούω την άγρια σου κραυγή, τον ίσκιο σου να βλέπω. Θέλω, μα δεν έχω φτερά, δεν έχω κλαπατάρια, Και τυραννιέμαι, και πονώ, και σβύεμαι νύχτα μέρα. Παρακαλώ σε, σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο, Και δος μου τες φτερούγες σου και πάρε με μαζύ σου, Πάρε με απάνου στα βουνά, τι θα με φάη ο κάμπος!
Έρχεσαι χαρούμενη σπίτι, χαμογελάς και δε μου λες· «Καρλή, καλέ μου Καρλή, μην πονής και πονώ σαν και σένα.» Δε νοιώθεις τι είναι αγάπη κ' ύστερα μου λες πως ίσως παίζω μαζί σου! Μην παίζουμε, παρακαλώ, με την κούκλα. Γιατί σπάνει. Να μη βιάζουμαι; Να μη θέλω να το μάθη ο κόσμος όλος πως είσαι δική μου; Σα γυναίκα μου δική μου!
Λέξη Της Ημέρας