United States or Timor-Leste ? Vote for the TOP Country of the Week !
Από την κώχη του πρυμναίου κανονιού είδε τη μύτη μιας άγκυρας, ύστερα το κόψιμο μιας πλώρης, ύστερα το κοράκι της πλώρης, ύστερα την κεραία της τέντας, τους φεγγίτες με τα γιαλιά, σχοινιά, το κατάρτι, τον καπνοδόχο, άνθρωπους, ολόκληρο ένα ρυμουλκό. Άλλοι ναύτες μπαίνανε στο ρυμουλκό κι' άλλοι κατεβαίνανε στις βάρκες. Θόρυβος και φωνές ακουόντανε. — Τι νέα από τη στεριά; — Καλά, καλά.
Αισθανότανε τη μικρή Καίτη να κελαϊδεί με κρινένια λογάκια, να φιλά με τριαντάφυλλα χειλιών, να περπατά κοντά του και να τον καλά με σχήματα. Τα άστρα των ματιών της τον χαϊδεύανε και τα μάγουλά της γελούσανε πυρωμένα. — Πρέπει λοιπόν να σ' αφίσω, αγαπημένο παιδί! Έκανεν ο Ρένας νομίζοντας στ' αλήθεια ότι μιλούσε με κείνη.
— Αμ' εσύ με ποιόν έχεις κάμη, ωρέ, ως τώρα 'σ τον πόλεμο; — Εγώ, στρατηγέ μ'; Πολέμησα 'σ 'την Άρτα νυχτόημερα με τον Καραϊσκάκη, πολέμησα 'σ το Νιοχώρι, 'σ το Κομπότι, πολέμησα . . . — Καλά, φεύγα! λέει και 'σ αυτόν ο Ίσκος. Ύστερα γυρίζει κατά το Ράγκο· — Γράφε, Ράγκο! του λέει πάλι. Φωνάζει άλλον στρατιώτη. Αρχίζει κ' εκείνος τα δικά του· — Πολέμησα 'σ του Κοράκου το γιοφύρι, πολέμησα . . .
Αντραλλεύτηκαν τα σκυλλιά. Πετάχτηκαν όλοι ορθοί και σωρό-κουβάρι κατέβηκαν τη σκάλα και βγήκαν στην αυλή. — Ψυχούλα μ', παιδάκι μ'! φώναξε η γριά με ψυχόπονο. Δόξα σοι ο Θεός πούρθες γερός και καλά! — Ψυχούλα μ', πατερούλη μ'! φώναξε κ' η Μαριανθούλα. Καλώς ώρισες!
ΑΜΛΕΤΟΣ Είναι ένας κάποιος Λουκιανός, ανεψιός του Βασιλέως. ΟΦΗΛΙΑ Κύριέ μου, τι καλά 'πού κάμνεις το μέρος του χορού. ΑΜΛΕΤΟΣ Θα εγινόμουν διερμηνευτής μεταξύ σου και του αγαπη- τικού σου, αν έβλεπα νευρόσπαστα να παίζουν. ΟΦΗΛΙΑ Κύριέ μου, κόπτει ο λόγος σου, κόπτει παρά πολύ. ΑΜΛΕΤΟΣ Το μαχαίρι μου δεν είναι αρκετό να σε σφάξη 'ς την καρδιά. ΟΦΗΛΙΑ Πάντοτε και καλήτερα και χειρότερα.
Πώς μπορείς να κάμης κακό στον αδερφό σου, στον σύντροφό σου, στον φίλο σου; Ήγουν, διά να καταλάβετε καλά, πατέρες, τι λέγω, θέλεις εσύ νάρχωνται να κάνουν πατινάδες αποκάτω στα παράθυρά σου την νύκτα; — Δεν τα λες και τόσο βαθειά ελληνικά, καταλάβαμε, είπεν ο πρώτος λαλήσας, ο Αλέξανδρος ο Κονόμος.
Και αυτά βεβαίως φαίνονται ορθά. Ξένος. Τα δε ανδρεία ήθη πάλιν, όσον μεν διά το δίκαιον και την συντηρητικότητα, είναι κατώτερα από τα ήθη εκείνων, έχουν όμως καθ' υπερβολήν την δραστηριότητα εις τας πράξεις των. Εάν δε αυτά τα δύο δεν συνυπάρχουν μαζί, είναι αδύνατον να γίνωνται καλά όλα τα πράγματα των πόλεων και ιδιωτικώς και δημοσία. Νέος Σωκράτης. Πώς όχι; Ξένος.
ΙΑΤΡΟΣ Τι αναστεναγμός! Βαρειά καρδιά που έχει! ΘΑΛΑΜΗΠΟΛΟΣ Δεν ήθελα να την έχω την καρδιά της, και όλα της τα μεγαλεία να είχα! ΙΑΤΡΟΣ Καλά, καλά, καλά! — ΘΑΛΑΜΗΠΟΛΟΣ Άμποτε να ήσαν καλά, ιατρέ μου! ΙΑΤΡΟΣ Αυτή η ασθένεια ξεπερνά την τέχνην μου . Και όμως! έτυχαν άνθρωποι να περιπατούν εις τον ύπνον των, και ν' αποθάνουν άγια και αναπαυμένα εις το στρώμα των.
Η δεύτερη αυτή εκστρατεία του δε φαίνεται να βγήκε και πολύ λαμπρή. Μη έχοντας μήτε αρκετό μήτε καλά εφοδιασμένο στρατό εξαιτίας του δεύτερου περσικού πολέμου, έχασε τότες τη Ρώμη. Είναι αλήθεια πως πάλε την ξαναπήρε από τους Γότθους, μα στα 548 θέλοντας μη θέλοντας έφυγε από την Ιταλία.
Κυρίως το βράδυ, εάν κάποιο αηδόνι κελαηδούσε, η νοσταλγία τον βασάνιζε. «Τι να σκέφτεται άραγε ο ντον Πρέντου που με περιμένει με την απάντηση της Νοέμι; Ο Θεός όμως θα φροντίσει και θα φροντίσει καλά, τώρα που εγώ, με το θανάσιμο αμάρτημά μου και τον αφορισμό μου είμαι μακριά από αυτές.»
Λέξη Της Ημέρας