Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Wilt u dan niets innemen, om in die behoeften te voorzien?" vroeg Thomas bijna smeekend. Niets mocht baten. Van Halen sprak geen woord en antwoordde alleen met sombere, dreigende blikken. Thomas klom weemoedig weer naar dek, om hier door zijn tegenwoordigheid de vreemdelingen ten minste een beetje in bedwang te houden.
Maar die champagne wordt nooit betaald en als een vreemde klant vele jaren later verbaasd wordt door 't vinden van een prachtige zijden stof in een stoffigen, halfleegen winkel, dan antwoordde de koopman: "Ja, ziet u, dat goed is nog uit den prinsentijd," en hij schudt weemoedig zijn gefailleerd hoofd.
De jonge gezel weende in zijn hart over het meisje dat hem verloofd was; de vader werd met innige pijn gefolterd, nu hij zijn zonen de vreemden tot slaven laten moest; en de zoon zuchtte weemoedig bij de heugenis zijns grijzen kranken vaders, welke nu alleen ten prooi der dwingelandij blijven moest. In hen waren twee driften, de onversaagdheid en de angst.
En hij heeft haar toch niet lief; het is niet waar; had ik den moed maar haar dat te zeggen! en Frederik zal het nooit toestaan " "Wilt gij met mijne ouders spreken, tante?" fluisterde zij weemoedig en liefkoozend. "Ja, mijn hartedief! Ik zie het wel, er is niets aan te doen maar ga nu rustig slapen! Morgen, morgen " "Neen, van avond, nu nog!
Mijn vriend, antwoordde Lamme weemoedig, zij was mij altijd getrouw, en beminde mij genoegzaam, lijk ik ze te zeer beminde, mijn zoete Jezus. Eens dat zij naar Brugge gegaan was, kwam zij teenemaal veranderd terug. Sedertdien, als ik heur van liefde sprak, gaf zij mij tot antwoord: Ik moet met u leven als eene vriendinne, doch anders niet.
Cambyzes wendde, onderzoekend en besluiteloos, nu eens den blik naar de eene dan naar de andere partij, die beide zoo volkomen zeker waren van hunne zaak en elkander toch niet gelooven konden. Bartja had tot hiertoe gezwegen, en slechts weemoedig neergezien op de ketenen, die zijne handen boeiden.
En hij toonde zijn Daciërs; drie had hij er reeds verkocht; negen zaten er nog op een bank; zij kwamen van den Ister, drie vrouwen, zes mannen; zij zwegen, zagen weemoedig;.... Ik dacht, zei de dominus, voor de grap; dat je niets dan dacici hadt, de gouden muntjes, die onze genadige Keizer heeft laten slaan....
Maar telkens weer, als wij denken aan den smaad en de ellende, het arme schepseltje in de dagen van haar gevangenschap door haar vijanden aangedaan, hooren wij den wanhoopskreet waarmee zij ineenzinkt als zij vernomen heeft, dat zij den volgenden dag op den brandstapel moet sterven: »Mijn lichaam, dat ik tot het einde toe rein en ongerept heb weten te houden, zal dus verbrand, en tot asch verteerd moeten worden!« Hoe diep weemoedig ze ook zijn, toch bevatten deze woorden voor ons iets, dat klinkt als een troost, omdat deze kreet, die plotseling opwelde uit het diepst van haar gemoed de waarheid bevat en niets dan de waarheid: Jeanne is volkomen rein en als Maagd gestorven.
Otto! ... O, Otto! murmelde zij. En hare tranen en kussen bedekten het kleine, ronde stukje papier. In hare eigen slaapkamer zat mevrouw Van Raat nog peinzend neêr. Weemoedig, de oogen vol tranen, schudde zij langzaam het hoofd. Hoe was het mogelijk, dat zij zoo gelukkig, zoo lang gelukkig was geweest met heur man en dat haar lieve Elly zoo weinig vreugde had gekend?
Je hebt ons bedrogen! Je zult gestraft worden neen Je zult me alleen mijn geld terug geven." De professor was een paar seconden als lam geslagen geweest. Nu hief hij zijn blanke hand op, glimlachte weemoedig en antwoordde: "Mijn waarde dominé Kruse! U weet zelf wel, dat ik op dit oogenblik helaas niet in staat ben u dit geld te bezorgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek