Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Zij rees op, wischte haar oogen af en glimlachte vriendelijk. Wil u dan al weggaan? sprak ze weemoedig. U stoort me niets; integendeel, ik vind het heel lief, dat u gekomen is. Gaat u zitten. Maakt Vincent het goed? Heel goed, dank u! sprak hij op een toon, die haar al zijn vriendschap voor Vincent openbaarde. Wij zijn naar Luik en Verviers geweest om eenige fabrieken te gaan zien.
"Het recht, dat alle menschen hebben om het schoone te beminnen," zucht Guy, die door de verrassende mededeelingen van Bodé Volckers met betrekking tot Dona de Alva's kloosterplannen, niet enkel romantisch gestemd is, maar ook weemoedig. "Doch niet het recht om het schoone op te offeren. Oliver's verraad tegenover Alva bracht Mina in gevaar, en nu heeft zijn dood haar het hart gebroken.
Jij kènt die buurten, lieve nicht, zei de Keizerin hoog. Jij bent er dikwijls genoeg geweest met Nigrina. Jij moest er ons brengen. Begrijp je. Ik kom er niet meer, zei Fabulla, bijna weemoedig. Waarom? vroeg Crispina. Omdat me dat niet voldoet.... Ik ben treurig den laatsten tijd.... Om Nigrina.... Om allerlei.
Rozeke, weemoedig gestemd door al haar eigen zoo zwaar contrasteerende droefheid, begon dadelijk bij 't eerste zicht, overvloedig te schreien, terwijl zij, als in een vurig, zwijgend smeeken, herhaaldelijk de hand harer voorname vriendin en weldoenster kuste. Toen keek zij naar het kindje in de wieg en sloeg, nu schreiend van emotie en bewondering, de handen in elkaar.
En o grootmoeder," en zij lachte door de tranen heen, die haar in de oogen waren gesprongen, "dan ben ik zeker een flinke, stevige boerenmeid en dan kibbelen ze allemaal om me, wie mij in dienst zal krijgen!" Er kwam een weemoedig glimlachje op het gezicht der oude vrouw, maar zij zweeg en schudde droevig het hoofd. Elsje zag met oogen vol vragende verwondering naar haar op. Wat was er toch?
Weemoedig wrak van een als bark volbezeilde klomp, op drift geraakt en tegen den anderen wal aangekwakt. Zoo'n doodmoe gepiaste hart-zieke clown, nu ie daar neerleit als 'n vod.
Het "huwelijkslied" is een mooie Tagaalsche treurzang waarin al de ellende en droefheid van 't huwelijk, zonder de vreugden ervan geschilderd worden. Toen moest en zou Maria Clara zingen. "Al wat ik zing is weemoedig." "Dat 's niets, dat 's niets!" zeiden allen.
"Wat zou ik ook met veel geld doen," zegt Dorus weemoedig glimlachend. Mijn brood kan ik overal verdienen, dank zij uwe goedheid, en meer heb ik toch niet noodig."
Ze is toch een lief kind; wat is het toch jammer.... Freddy? Ik wist niet dat u haar zag. O, zeker, dikwijls. Dikwijls? Ik dacht.... Wat kind? Ik dacht, dat ze niet meer bij u zou komen, antwoordde hij weemoedig en verwonderd. O, zeker. Ze komt wel 's avonds met Marie om mij voor te lezen. Hij zag verbaasd zijn moeder aan, die hem dit mededeelde, als de natuurlijkste zaak der wereld.
Maar een rukwind sloeg er in en zwalpte het doek van ons af. We riepen allen om hulp, maar dat baatte ons weinig. Hulp kwam niet opdagen. We vergingen om zoo te zeggen van honger en dorst, dorst vooral. Sommigen van ons begonnen aan redding te wanhopen. Om den moed er in te houden en om afwisseling in onze treurigheid te brengen, zongen we gemeenschappelijk liederen. O, dat klonk zoo weemoedig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek