Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij had de blikken verloren, waarmeê hij haar kon aanzien, die zekere kracht en buiging zijner armen, waarmeê hij haar kon omvatten. Maar neen, het kon, het kon niet zijn! Als zij weêr heelemaal beter zoû zijn en hem weêr lief zoû kunnen hebben, volledig, zooals zij het zoo graâg woû, dan zoû ook zijn liefde weêr opleven, die niet dood was, maar alleen sliep.
"Maar 'k wou je wat vrage: Of je van dat leve van mijn geen toneelstuk voor de kemedie kon make?... Dan schrijf ik daar zèlfs 't slotstuk wel an, van hoe 'k met mijn vernederde positie z
"Jo wou graag dat ik ging, om haar te vertellen, hoe je er uitzag," zei Laurie zonder haar aan te zien, daar hij lachen moest om haar moederlijken toon. "En wat zul je haar vertellen?" vroeg Meta, brandend nieuwsgierig zijn meening omtrent haar te hooren, en toch voor het eerst niet heelemaal met hem op haar gemak.
"Ahzoo Jochem, was dat je wensch. Wel man wou jij voorzingen? Zoo zoo, enne.... Ben jij zoo in de zangwijzen thuis?" "Dat zal woar wêzen domenei.... hêhê!"
Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u ruste geven, zegt de Heere," vervolgde Tink, terwijl hij het sprekendst bewijs van KROMZINNIGHEID leverde: "en daarom moet gij tot Hem gaan, die de Alpha en de Oméga is, en uwe ziel losmaken van het stof der aarde, en.... weet je.... wat wou ik ook zeggen?" Tink kuchte, en presenteerde meester een snuifje. Meester bedankte.
En hij kon Nel toch ook niet laten staan, alleen tusschen al die vreemde kinderen! Dien dikken jongen herkende hij nu wel. Hij had hem gisteren immers gezien over de haag heen. »Ik kan niet«, zei hij. »Dan blijft Nel alleen staan.« »Nou, wat hindert dat«, riep Klaas. »Toe, doe maar mee; we zullen juist tikkertje doen!« Maar Jo wou bij zijn zusje blijven.
In koortsachtige haast was de schoonzuster opgevlogen, alsof het nu reeds dadelijk ging gebeuren. Dat maakte hem nijdig, kwaadaardig. Geen haast, geen haast, schimpte hij: het regent nog steeds bommen daarbuiten. Ik wou alleen maar 't een en 't ander klaar maken voor ons avondeten, antwoordde zij nederig, zich over haar gretige haast excuseerend.
Zij!... Zij!... Hij wou haar noemen bij haar naam, maar kon niet.... 't Werd enkel een gerekte a-klank, dien hij uitbracht ... "Ja, Paul!... ik ben het," hijgde zij, "o! goddank dat je daar eindlijk bent!... ik heb zoo vreeslijk lang gezocht ... zoo vrééselijk lang!..."
Meijer spoog moeilijker spoeg-fluimpjes, mòe as-ie 'r van werd Saartje wierp 't klokhuis in 't gat en de dikke logge modder droop van den kolenschop, slaagjes smakkend in het riool. "'k Wou da'k h
Je weet niet eens waar je over spreekt. Je bent jaloersch en niets lief, hoor. O, ik woû, dat jij heel veel van iemand ging houden. Dat maakt je goed en wat jij zoo even zei, was slecht. Ik ben zestien jaar, antwoordde hij; en ik weet heel goed wat ik zeg en wat ik meen. Moeder is geen steun voor jou. Ze kan heelemaal niet op je passen. Ik woû nu, dat ik maar niet naar Australië ging.
Woord Van De Dag