United States or Chile ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen riep hij mij bij hem, want ik slenterde ook al wat heen en weer over boord, en hij vroeg mij, wat ik wel van dat andere schip dacht? "Zoo denk ik er ook over," zei hij, "en ik wou dat hij zijn eigen weg ging. Maar in allen gevalle zal hij toch aan mijn dubloenen niet komen, zonder er om te bakkeleien," zei Don Ricardo, terwijl hij zijn knevels opzette. "Kan je een stuk bedienen?" vroeg hij.
Doch ook hy bracht geen bevredigend antwoord mee. En jy, Pompile, wat had jy dan bedacht? Wel, papa, 'n fauteuil ... en mama daarin, met veel kussens, en dan 'n strop er om ... om den fauteuil, Eugène! En dan ... 't venster open Flip zei, 't kon best, maar ik zeg met veel kussens, weet u, papa? en dan ... Ben je mal, Pompile, wou jyzelf nu mama 't venster uithyschen? En zoo-even zei je ...
"Neen, neen, beste vriend," viel Mevrouw Lövdahl hem lachend in de rede en greep vriendschappelijk zijn hand; "ik bedoel alleen, dat ik wou, dat er zooveel belangstelling voor de kinderen was onder ons ouders.
Ik wou, dat ik mijn bloedkoralen armband niet kapot gegooid had, dan hadt je hem met plezier kunnen krijgen," zei Jo, die gaarne iets gaf of uitleende, maar wier bezittingen gewoonlijk te verminkt waren om nog tot eenig nut te zijn.
Het leed geen twijfel: "Auntie" wou mij over Maud spreken! Dat voelde ik zoo vast en zeker als de vier strakke muren, die mijn kamer omsloten; maar w
Het pakje en de schoenen hadden zijn woorden gehoord en weigerden nu op hun beurt te komen, waar men niet op hen gesteld was geweest. Het pakje vloog gewoon weg, toen hij 't wou grijpen; hoe verder Deugniet de armen uitstrekte, des te hooger ging het en eindelijk bleef het aan de zoldering hangen, vanwaar 't spotachtig op hem scheen neer te zien. De schoenen deden al even mal op hun manier.
Snel sloot ze de deur achter zich, en "wat doen jullie?" vroeg ze verbaasd. "Gerard Leeden wou je wat vragen, Else." "Ach, 't was zoo lastig met passen telkens, dat aan- en uitkleeden," verontschuldigde Else, "en we hadden 't toch al zoo warm van den inspannenden arbeid. De gangdeur is afgesloten... en we dachten niet, dat jij..."
De Heeren R. en Brunier zyn reeds in de zyd-kamer, om met Lotje en my eens eene schone wandeling te nemen. Ik moet my eens vertreden, dunkt my; ik ben echter zeer wel. Heb ik u al gezegt, dat Edeling uit de stad is? Tot weêrziens! HONDERDSTE BRIEF. Papa Edeling aan zijn zoon Cornelis: hij wou eigenlijk diens raad als advokaat eens inroepen Cornelis is n.1. gepromoveerd! Wat tegen Hendrik te doen?
Ik word waarlijk zot! En lispelend achter haar, in 't uitgaan: Je t'adore, vezelde hij. Ze bleven een tijd lang zonder praten. De groene laan voorbij vroeg Francine over zijn schouder: Zeg 'es, ik wou u wat vragen .... ik wilde het sinds gisteren reeds .... Hij leunde tegen de kussens, sprak gewoon, zonder gebaar: Ja, dat weet ik wel. Ze boog voorover en staarde hem in zijne oogen aan.
Ik bood aan te gaan liggen, opdat hij wat dichter bij mijn oor zou kunnen spreken; maar hij wou liever dat ik hem gedurende ons gesprek in de hand hield.
Woord Van De Dag