Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
"Ja ja, jonge menschen kunnen sterven, maar oude menschen moeten sterven!" hernam Tink, wat wist hij dat goed! "Ieder heeft zijn tijd man, maar toch, aan jou had ik zoo graag nog heel lang je vrouw gegund." Wel vriendelijk! "'t Was zoo'n goeje ziel." Tink kende dan toch onderscheid tusschen "kwaaje" en "goeje" zielen.
"een nieuwen meester, en wel een van zijn eigen vleesch teruggeeft! De gezondheid van Mr. Tink!!" en, in één teug ledigde Knobbel zijn glas, en kwam, tot veler verbazing, behouden op den vloer terug.
Eenige woorden zonder samenhang die der brandende lippen ontsnappen, getuigen van de verrassing des ongelukkigen, doch, terwijl Schelting met de steeds trillende hand een glas water neemt, ten einde die gloeiende lippen te verkoelen, roept Tink met een stem, die den oude om hare schelheid zichtbaar doet ontstellen: "Verdoemd! Evert! Evert Schelting!"
Welnu: Ook op de dorpen, ja! in eenvoudige dorpsherbergen, wordt somwijlen gespeeld, zwaar gespeeld valsch gespeeld! De schijnvrome Tink heeft meesters Evert zijn oppassenden knecht, eene som van elfhonderd gulden door valsche kunstgrepen doen schuldig worden. De angst heeft den jongeling bekropen; met achterlating van het vroeger vermelde briefje is hij ontvlucht.
Arie Knobbel die, als lid van den raad, eene plaats naast zijn vriend Tink had, gaf zijn buurman de verzekering dat Schelting des nachts als een razende door het dorp liep.
Tink, den smid, wiens zoon de G....sche jeugd helpt onderwijzen Arie Knobbel was dien morgen weer vroegtijdig op 't pad, en zag in het schemerdonker, hoe meester, langzaam en strak voor zich uitziende, op het kerkhofhek toetrad, maar zonder het hek te openen er voor bleef staan.
Verward waren de woorden welke de oude man sprak; de arme! hij kon niet verhalen waardoor hij opnieuw en zoo hevig gewond werd Nog dien zelfden avond lag de grijsaard met een heete koorts op zijn legerstede, en Elsje schreide bitter, en Willem Tink, die even kwam kijken, wist niet te zeggen wat zijn vader met meester verhandeld had; en Saf, de dokter, besloot na een lang stilzwijgend en diepzinnig polsvoelen bij zich zelven, dat een goede dosis sal glauberi "met een smaakje" hoogst noodzakelijk was en heilzaam zou werken.
"'t Is alles sukkelen!" fluisterde Tink weder: "de man is zoo ijselijk malkoliek, dat Willem in school de grootste moeite heeft om den wagen recht te houden." Van "wagens, en rechte houten" begreep de burgervader niet met al, en daarom schudde hij eenige malen het hoofd en zei: "Wel! wel!"
"Zoo de Heer wil, hoop ik het zelf te doen," antwoordde Schelting: "Goeden nacht Willem, de groeten thuis," voegde hij er bij, en Willem Tink wenschte ook een: "Wel te rusten!" en ging, om echter vóór dat hij het schoolhuis verliet, nog even in de keuken te gluren.
Och, je hebt heel wat ondervonden sedert mijn laatste bezoek; 't is treurig, 't is! treurig!! en, ik zou wel hier zijn gekomen voor 't condoleeren, maar och, je kunt wel nagaan, drukke bezigheden, maar anders.... ik condoleer je nog wel." "Dank je baas Tink," zei Schelting, maar kreeg voor de eerste maal bij een bezoek van rouwbeklag, geen traan in zijn oogen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek