United States or New Caledonia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Al had de zorgende dochter niet aanstonds verstaan wat de oorzaak van de plotselinge ongesteldheid des vaders was geweest, niet lang was zij daaromtrent in het onzekere gebleven, want de werkvrouw vernam al spoedig het dorpsnieuwtje, dat meester Schelting was "afgezet," en deelde het aan de dochter mede.

't Is immers mijn jongen, die den heelen dag met hem op en neer gaat, en mij gedurig verzekert, dat Schelting de kinderen een A voor een O leert aanzien, en honderden dingen meer, zoodat de arme jongen 's avonds hoofdpijn heeft van de inspanning om, wat meester krom maakt, weer recht te draaien.

Arie Knobbel die, als lid van den raad, eene plaats naast zijn vriend Tink had, gaf zijn buurman de verzekering dat Schelting des nachts als een razende door het dorp liep.

Zij wilde den raad dringend verzoeken om op het genomen besluit terug te komen; zij wilde in persoon naar elk der raadsleden gaan, en Willem zou haar vergezellen om openlijk te verklaren dat meester Schelting tot op den laatsten dag van zijn onderwijs, de doorslaande bewijzen zijner geschiktheid gegeven had.

De heeren, die uitgenoodigd werden om den heer Schelting van het besluit des raads "kieschheidshalve bij monde," voorloopig kennis te geven, waren Tink, de wethouder, en Van Boom, lid van den gemeenteraad.

Reeds vijf maanden is het geleden dat Schelting er zijn intrek nam; vijf maanden sedert den vreeselijken dag, waarop de stomme getuigen van een zaligen echt, voor spotprijzen, niet zelden onder gelach, aan den meestbiedende werden verkocht. O, wie gevoelt niet dat die dag voor den grijze een vreeselijke dag geweest is?

Wij nemen de vrijheid hier nog in 't bijzonder te doen opmerken, dat de edele meester Schelting ook tot de belijders der Drieéénheid wellicht zelfs der predestinatie behoorde. Daar zijn kwaden en goeden.... maar eilieve zie verder.

"'t Zou je vader niets baten," hernam Willem: "kon ik in zijn voordeel spreken dan was het iets anders; maar men zegt algemeen dat meester Schelting suffende en niet meer geschikt voor het onderwijs is." Elsje vreesde het ook, maar, had hem iets ongeschikt gemaakt, dan was het zeker de bittere tijding geweest. Zij dacht zulks, doch zeide niets.

Eenige woorden zonder samenhang die der brandende lippen ontsnappen, getuigen van de verrassing des ongelukkigen, doch, terwijl Schelting met de steeds trillende hand een glas water neemt, ten einde die gloeiende lippen te verkoelen, roept Tink met een stem, die den oude om hare schelheid zichtbaar doet ontstellen: "Verdoemd! Evert! Evert Schelting!"

"Ze heeft zich zeker in de laatste twee jaren, met al die ziekten en sterfgevallen van je kinders, te weinig ontzien, en dan, oud zeer van je weet wel.... van Evert; ! hij laat nog niets van zich hooren?" "Niets," antwoordde Schelting somber.