Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Dat Evert ook later niets van zich deed hooren, het versterkt ons in 't vermoeden: dat in de begoocheling van het vuur en de rookwolken der brandende smidswoning welke Schelting op het kerkhof aanschouwde een profetie, ten opzichte van den ongelukkigen zoon, lag opgesloten, waarvan de vader weldra de vervulling zou aanschouwen. Is hij gestorven in den vreemde?
Geen wonder: Dien zelfden dag was, als plaatsvervanger van den ouden Schelting, zijn eenige zoon Willem tot onderwijzer te G. benoemd geworden.
"Je weet maar al te goed lieve kind, wat je vader het harte brak," antwoordde Schelting: "Gisteren was het immers juist een maand geleden dat je onvergetelijke moeder van mijne zijde werd gerukt!
"Zoo de Heer wil, hoop ik het zelf te doen," antwoordde Schelting: "Goeden nacht Willem, de groeten thuis," voegde hij er bij, en Willem Tink wenschte ook een: "Wel te rusten!" en ging, om echter vóór dat hij het schoolhuis verliet, nog even in de keuken te gluren.
Een heele rij, en van ALLEN leest ge het: GEBOREN, maar ook het: GESTORVEN. Den negenden naam, dien ge hier leest, vondt ge niet op die prent, en den tiende evenmin: Sabina Schelting-Haller, geboren.... gestorven.... Evert Schelting Senr. geboren.... gestorven.... Zie, daar ligt het stof verzameld van den grijzen vader met zijn gade en kinderen, geestelijk zijn zij daarboven één.
Eilieve, huiver toch niet, gij die in uw zachten voltaire of prettigen wipstoel met dit boekske in handen zit. Gestorven, dat is het einde niet, al neemt alles wat de wereld geluk noemt als bij den ouden Schelting een einde; al roept de dood: Haast u, het einde is daar!
Evenmin als de lezer zal begrepen hebben dat Saf van het weiden eener geit op het kerkhof sprak, was Schelting terstond op de hoogte; en in de meening dat vooral zijn vroege wandeling de verwondering van Saf had opgemerkt, antwoordde hij met een door aandoeningen heesche en bevende stem: "Ieder zoekt de rust dokter waar hij haar denkt te vinden."
Een donkerbruine, mahoniehouten chiffoniére staat in 't midden van het groote penant tegenover het raam; verscheidene fraai gekleurde kopjes en andere voorwerpen daarop geplaatst, omringen een kleine doch niet onaardige pendule, die stilstaat, en op wier voet een briefje geplakt zit, hetwelk de regels te lezen geeft: "Aan meester Schelting en zijn vrouw Ter eer van 't gouden feest der trouw."
Zal ook geen Engelsch kunstkooper, na verloop van eenige jaren, op het denkbeeld komen om voor zijn kunstlievende landgenooten de portretten van meester Schelting en zijn vrouw als echte Rembrandtjes of Van Dijkjes mee te pakken of schoon ze er zwart genoeg uitzien ze zijn voor tien gulden het stuk de prijs, dien meester jaren geleden aan een doortrekkend kunstenaar met lijst en al er voor betaalde, toch waarlijk zoo slecht niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek