Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Ziet u een maeght Wat toornig an, Als gij haar vraegt, Denk dan, goê man! Dat g'haar behaegt: Hoe zuurder dat een meisje kijkt, Hoe meer dat uw gevrij haar lijckt." "Ik moet bekennen, Mijnheer!" zeide Ulrica, glimlachende, "dat uw brein wel met rijmpjes gestoffeerd is. UEd. is zekerlijk lid van de eene of andere Rederijkerskamer?" "Ik, Freule? de hemel beware mij!
Met veel tranen en snikken gaf Ulrica het gevraagde verslag, er vooral bijvoegende, dat Joans laatste woorden, die zij gehoord had toen zij haar bewustheid verloor, een verklaring behelsden, dat hij om vergeving vragen zou.
Ja zelfs had hij, 't geen iets ongehoords scheen, de gunst der schrikkelijke Predikantsvrouw verworven, door haar nu en dan wildbraad te schenken en een bunsingfamilie uit te roeien, die zich kort achter de Pastorie genesteld had en een vernielingsoorlog aan de kippen van Mejuffrouw Raesfelt had verklaard. Doch niemand was zoo sterk aan Joan gehecht, als de zachtzinnige en lieftallige Ulrica.
"Ik was.... ik had.... ik zal dat wel eens nader vertellen." zeide Joan, een zijdelingschen blik op Magdalena werpende. In deze beweging viel zijn oog op het afbeeldsel van den Prior Frederik van Sonheuvel, dat aan den wand hing. "Nu weet ik het!" riep hij uit, sprong op en ging de schilderij aandachtig beschouwen. "Wat weet gij?" vroeg Ulrica verwonderd.
Dan, toen de eerste zielsbedwelming voorbij was, scheen een denkbeeld beiden op eens te treffen: Ulrica trok met schrik haar hand terug en schoof haar stoel achteruit, en Joan liet de armen vallen, zuchtte diep en zag voor zich. "Alles is hier zeer veranderd, Ulrica!" zeide hij eindelijk, "sedert ik laatst vertrokken ben."
De Baron lichtte de zweep op, om hem een duchtigen slag om de ooren te geven, en er ware veellicht een vechtpartij ontstaan, indien niet Ulrica, vol angst en ontsteltenis, haar vader weerhouden had, door zich zoo vast aan hem te klemmen, dat hij zich bijna niet verroeren kon.
"Zeer juist! zeer juist!" zeide de Baron, den Gelderschman op den schouder kloppende: "alleen met dit onderscheid, dat het in het hartje van mijn Ulrica geen stormachtige nacht is. Doch, wat er ook van zij, Heer Ambtman! de liefde mijner dochter te verkrijgen is uw zaak: zoo gij eens haar toestemming hebt, zal de mijne niet achterblijven: wat kan een vader meer doen?
"Was die Vicaris, wien ik oogluikend zijn broederen heb laten vergaderen in het klooster, de grootvader van Ulrica? Hoe vreemd loopt alles samen! En wat heeft de vrome man aan de broederen verhaald?" "Hij heeft hun gisteren zijn Credentialen getoond en heden heeft hij hun een predikatie voorgedragen om hen tot lijdzaamheid en onderwerping aan te manen.
"Ja, ik vroeg hem waarom hij toch van hier moest? en toen schreide hij en zeide: "lieve Ulrica! dat kan nu niet anders," en zoende en streelde mij: en anders zeide hij niets." "Hm! hm!" dacht Bouke: "dan is 't misschien zoo kwaad niet. dat hij van hier gaat: want vuur en stroo dient niet alzoo, en de oude Heer zou misschien ongaarne zien...." "Wat praat gij toch in u zelven, Bouke?
"Het zij zoo!" antwoordde Ulrica; "En evenwel droegen deze sombere trekken het masker van een geest des lichts, toen ze in staat waren, den ouden Front-de-Boeuf en zijn zoon Reginald op te hitsen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek