Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Moeder drong driftig-angstig aan: »Hou jelui dan toch je mond", wat alleen tot gevolg had, dat men riep: »Laat die meid dan d'r smoel houden." Alleen Christientje, de oudste van allen en de zachtste, had dan vaak den slag, om den storm te bezweren. Als er een kleine pauze was ingetreden, begon zij een liedje te zingen, een geliefd wijsje. Dat kalmeerde de gemoederen.
"Zet niet zoo'n smòèl op!" , raasde hij, de schippertjes, die mee begonnen te keffen, 'n trap gevend: "wat doet 't 'r toe of ze leeg binne!" Het was geen correcte uiteenzetting. Het bad wachtte. De thee kookte. De eieren versteven. In eene behoorlijke familie pleegt men zichtbaar op te staan.
Waar dient dit allemaal voor?" waarop een concurreerende varieteit van snedige antwoorden gegeven werd, voor het meerendeel onbeleefd. Het meest populaire en best geschikte voor algemeen gebruik schijnt geweest te zijn "Hou je smoel," of een verachtelijk eruitgegooid: "Stik!" Maar er waren ook nog andere die bijna even populair waren. Wat zocht hij toch?
Daar zie ik André, met zijn leuke smoel, knipoogen hier en knipoogen daar, en onder het nog aanwezig publiek smoezen ze, om mij, en hoor ik waarachtig fluisteren: Dat is de duc; die heeft er de hand in! André! sis ik. Ik vermoord je, als je je mond niet houdt. ... Ik sleep hem meê, terwijl bewonderaars den Leeuw meê voeren naar den bistro.
Trees zou heuren mond wel houden, want elken dag herhaalde hij als een bruut-kort bevel ... "Smoel toe, of ..."
"Laat ons de helft doen," riep ze nog met beef-stem, toen hij reeds in de gang stond ... òf geef me wat voor 't huishouden" ... Geertens zware, vierkante, krachtige gestalte verscheen terug in de deur ... "Om op te zuipen zeker ... Niks verdomsche teef!... en smoel toe, of!..."
Hij greep het op, hield het in zijn dichte vuist gekneld, boorde met de drukking van zijn rug een gat door de haag, kroop er in weg en trok er Theofielke insgelijks doorheen. Toe nou! toe nou! Leupen, zille! Anders krijgen we op ons smoel! riep hij dof. 't Es spijtig van da stik, loat het ons iest zoeken, 't kan nog dienen, fluiserde Theofielke. Zij-je zot dan! Heurt! Ze zijn doar!
"Laat mijn 't dan doen met de schop", zei Saar, dichter toekruipend. "Je ken d'r niet bij met de schop.... Hou nou je smoel!.... 't Is me gòvergeefme 'n stank!.. Jessus, jessus wat 'n mietersche stank.. Allemaal stront en swijnerij.... Nòu haal 'k 'm an ..." "As je de schop an de lat bindt", zei Meijer, spuugend, pratend tusschen z'n vingers door: "wattè?... wattè?" "Hij komp zoo wel."
Hij was blijkbaar smoordronken, en Alfons, die reeds een uur of drie met stijgend ongeduld op hem had liggen wachten, sprong woedend uit bed, rukte 't raampje open en schreeuwde naar buiten: "Vaprijs! nondedzju! Wilt ou smoel houën, zatlap!" "'K voage mijn broek an ou! Vivat den b'ron!" brulde Vaprijskens heesche dronkemansstem.
Maar Plus-Que-Parfait liet niet los; hij zat daar vinnig-kwaad te borrelen en hij raasde 't er maar ruw en onbeschroomd, nu tegen allen, uit. G'hêt ulder verkocht, 'k zie 't aan ulder smoel! Zij je nie beschoamd! Fietje, geef mij nog nen druppel. We'n hén wij ons nie verkocht, nondedzju! Wa es dá nou! beet meneer François, onder de beleediging ook eensklaps boos wordend, toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek