Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Onder 't dansen zwierden de rokken van Lowis, fel-afteekenend de ronding van heur zwangeren schoot. Geertens hart werd warm ... 't Was nog beter zoo ... hij was te oud voor zoo'n flinke deern als de rosse ... toch speet het hem, niet meer te zullen genieten de zoete innigheid van haar weelderig lichaam ... Met een stevigen borrel jenever was de emotie ras doorgespoeld ...
Plechtig-bijna, hief Franske de zware roeispaan krampachtig met beide handen omkneld, omhoog, wijl zijn bloeddoorloopen oogen uitpuilden in 't roodblakende toorngezicht, zijn nekpezen als koorden spanden, en zijn spieren dik-bolden; liet nu brusk den riem met volle kracht neerbonken op Geertens schoft.
Geerten, die een oogenblik met verre aandacht de sprekers in hunne heftige bewijsvoeringen gevolgd had, juichte luide toe, want Schampavie had hem, lange jaren geleden, eens in 't Schipperspaleis, de danszaal van 't kwartier, een kermislief gekaapt, en die smaad leefde wrokkend voort in Geertens borst ... Heupwiegend kwam Lowis den teerlingenbak brengen.
De stilte was zwaar, soms een korte pooze verbroken door 't heftig loeien van den wind en 't bulderend rollen der tuimelende baren van den hollen vloed. Geertens moed nam af. Hij vond zich-zelven laf, futloos-laf!: een ongekend gevoel voor hem. In zijn beneveld denken klaarde geen enkel beeld.
Ze vermoedden wel, dat Geerten den Bart lekker had mogen betalen voor die hulp, maar 't gaf hun tevens de zekerheid dat de mededinging nog scherper worden zou. Rik-Schampavie-zelf, duchtte Geertens concurrentie, het meest wijl hij nog steeds iedere week geld aan den baas uit 't Feschken afkorten moest. Er ontstond van lieverlede eene toenadering tusschen de ploeg van Rik en de gewone roeiers.
Basse lag boven, zijn vijand duchtig stompend, liet wat los ... Met een krachtigen ruk wierp Charel hem om, zette zijn linkerknie hem op de borst, voelde zich in-eens sterker, en begon verwoed, met hard-gesloten vuist, te beuken in Geertens zwellende gezicht, roepend met heesche keel dat allen het hooren zouden ... "Vijg!... Hoorndrager!!... Vrijwillige hoorndrager!!... Vijg!!!..." 't Deed hem deugd te kunnen uitbrallen zijn wraak ... "Hoorndrager!..."
Ze gaf hem een licht stootje met den voet tegen zijn been ... Zijn hart vloeide vol gloeiende zaligheid ... Hij moest werpen!... Als 'k 't hoogst smijt!... dan ... Hij dacht niet verder en gooide ... Twaalf ... Hoerah, Franske!... Overmoedig gierlachend, greep hij in 't geniept, achter Geertens rug om, de hand van Lowis, kreeg een fermen druk weerom ... trok snel terug, voelend de sluw-loerende oogen van Venijnigen Charel op hen gericht ...
Van uit de onzichtbaarheid der wijdsche duisternissen kwam nu en dan, bij vlagen aanwaaien het schorre toeten van een aankomend schip ... Geertens' dikgezoolde schoenen klopperden de houten brug onrustig; hem beving een gevoel van schrik, niet meer te overmeesteren hoe meer hij naderde ...
Het motregende ... Het water sijpelde hun door de kleederen ... Geertens witte hemd was met slijk besprinkeld ... Voortdurend vlotte de menigte langs de hel-verlichte straten, en 't leek hen of er vele dagen verloopen waren sedert hun vroolijken tocht per natiewagen door de leutig-feestvierende stad ...
Een kort snokken tokte over het water, het steeds haastiger ontploffen van een in werking gestelden motor: het puffen en tuffen doorschokte den mist, echoode sneller en krachtiger terug van uit onzienbare hoeken ... "Wel Janverdomme," vloekte zwaar en toornig Geertens grof-heesche baardstem ... "dat 's nu wel den twintigsten keer vandaag dat een van die stinkende moteurkens overvaart!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek