Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Maandagsmorgens was het weer in dien onbestendigen toestand, die nog wanhopiger is dan een stevige regenbui. Het motregende eerst, toen brak de zon door, daarna woei het hard en betrok het opnieuw, en 't scheen geen besluit te kunnen nemen, eer het voor ieder ander te laat was om er een te nemen.
Het motregende ... Het water sijpelde hun door de kleederen ... Geertens witte hemd was met slijk besprinkeld ... Voortdurend vlotte de menigte langs de hel-verlichte straten, en 't leek hen of er vele dagen verloopen waren sedert hun vroolijken tocht per natiewagen door de leutig-feestvierende stad ...
Nog lang bleven wij rooken en praten in de heerlijk koele avondlucht, totdat vermoeidheid ons naar bed dreef. En zoo brak dan de laatste dag van mijn verlof aan, een donkere, trieste morgen. Het motregende af en toe. Wij lieten ons daardoor evenwel niet afschrikken en zaten om half zeven al weer in de ricksja, teneinde nog zooveel mogelijk te kunnen zien.
Nog lang bleven wij rooken en praten in de heerlijk koele avondlucht, totdat vermoeidheid ons naar bed dreef. En zoo brak dan de laatste dag van mijn verlof aan, een donkere, trieste morgen. Het motregende af en toe. Wij lieten ons daardoor evenwel niet afschrikken en zaten om half zeven al weer in de ricksja, teneinde nog zooveel mogelijk te kunnen zien.
Ik was dus op dat oogenblik de commandeerende officier; de equipage was aan het schaften; zacht motregende het, en ik wandelde eenzaam op het halfdek op en neer, toen er eene boot van den wal op zijde kwam, waarin een persoon gezeten was in burgerkleeren.
Alleen in èèn tent was 'n zeurig, blerrend gehuil van 'n zuigeling. 't Kamp lag in 't donker. De vormen der wagens leken sombere silhouetten, met klein verlichte ramen. Zacht motregende 't. Over 't moddrige pad kwam een kerel, groot, ruw. Over z'n schouders bengelden zakken; 'n hoekig vierkant. "Bè-jij daar?" "Ja..." "Wat sta je te slape?..." "Ik wacht je..." "Hè-je wat verdiend?... Nou?..."
De straten rond de hoofdkerk waren donkere holen en putten waarboven, over de huizen de hemel vaag schemerde. Het motregende een weinig. De vlaggen die nog te treuren hingen aan de gevels hadden geen kleur meer. Het waren donkere voolen die zwaar sloegen van het nat tegen de ruiten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek