United States or Puerto Rico ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zijn oogen leken nu zwart tusschen 't traliewerk van zijn blanke vingers; de linker pink, lichtelijk gebogen, wees omhoog.
Hij stond stil bij de beek en zag er de kleine vischjes verschieten in hun schuchterheid. Wild stonden er langs den oever de roode wilgenroosjes op, tusschen roomkleurige veeren van spirea. Boschvarens schoten overal omhoog en vormden kleine boschjes, met hun breedbegroeide stengels die elk een boompje leken.
De zon had alle nevelen verspreid. Wij zagen in het Zuiden de hooge bergen, die Emanuel Bibesco en ik den volgenden dag zouden beklimmen, om Teheran te bereiken. Ze waren bedekt met zware bosschen, en van Resjt uit leken de hoogten, die ons scheidden van het centrale plateau van Perzië, ontoegankelijk. Wij hielden stil voor den tuin van een rijken Pers, zijn zomerverblijf.
Om dadelijk als een voornaam heer op te treden, liet ik mij mijn bagage brengen en schonk aan de taupo een mooien ring met glazen robijn, en op dergelijke wijze bedacht ik de beide dienstvrouwen, die mij het strengst leken te zijn en verkreeg daardoor ook hare voortdurende hoogachting.
Na een zeer mooien, doch langen rit bereikten wij Le Vigan, waar de trein ons opnam om ons naar het door zijn oude Romeinsche bouwwerken zoo bekende Nîmes te brengen. In den trein rekenden wij uit, dat het pas acht dagen geleden was, dat wij Parijs verlieten; 't scheen ons haast ongelooflijk toe. Achteraf leken ze even zooveel weken.
Toen gebeurde het dat Snepvangers en Miranda de eerste gekwetsten zagen. Zij kwamen uit het Station en werden in trams vervoerd... Hun gezichten Leken grauwe vertrokken maskers, hun oogen zaten vol koorts, hun hoofden of armen waren verbonden met doortrokken windsels. Zenuwachtig zogen zij op sigaren en sigaretten, knikten de menschen toe of riepen iets. Ze leken wat verdwaasd.
Hij ging zoetjes aan, als iemand die over den schouder wat voorttrekt, als een myop mensch met halfdicht turende oogen. Nu van ter zijde bekeken, was zijn snavelneus het voornaamste van zijn gezicht, schedel en kaakstuk leken onbelangrijk bijna; aan zijn voorhoofd, dat druk van rimpels, bultte onder een ouden flaphoed, groezelden uitgebleekte, als weggeschroeide wenkbrauwen.
Doch vaker is dit verband tusschen vogelkarakter en spreukwijsheid niet aanwezig en kan men het ontstaan dezer vogelspreuken slechts verklaren uit hetzelfde samenleven met de natuur, dat ook vroeger het lied of den roep van zoo menigen vogel vertolkte met menschenwoorden die er eenigszins op leken .
Lolonois en zijn razende Boekaniers leken voor de ontstelde Spanjaarden zooveel helsche geesten die uit de onderwereld opgedoken waren, om hen te verdelgen. In dit oogenblik raakte ook een Fransch fregat in brand en een kotter van de Spaansche vloot vloog met een donderend geraas in de lucht. De Boekaniers hieven een luiden zegekreet aan: De overwinning scheen aan hun kant te wezen.
Alle kinderen hadden een plaats gevonden. »Klaar?« vroeg meester. »Ja! Vooruit dan maar!« Meteen wipte hij op een wagen en daar ging het heen. 't Was een prachtige rit in den stillen avond. De zon naderde de kimmen en bescheen alles met een rood licht. Zelfs de weiden leken niet groen meer. Het rosse licht flikkerde in de ruiten van de huizen langs den weg. 't Was eenig mooi.
Woord Van De Dag