United States or Peru ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij hadden drukke dagen met vaarwel zeggen, in Teheran, van de vrienden die we er hadden gemaakt, en met het per post expediëeren van onze bagage, die ons te Enzeli zal bereiken, zoodat de beide dagen omvlogen. Wij troffen er ook de Phérékydes, die ons hun avonturen vertelden en toen onmiddellijk in hun landauwer naar Resjt gingen.
Op het oogenblik dat we zouden vertrekken, werd de lucht verduisterd door een opkomend onweer en wolken stof; maar het liep met een korte bui af en in het bergland, waar we reden, was het prachtig weêr. Onze lampen werden in den avond aangestoken; het was tien uur, toen we te Mendjil waren en drie uur in den nacht, toen Resjt was bereikt.
Wij gingen naar Goelah-ek, waar de russische legatie in den zomer is en naar Sjimran, waar de engelsche zaakgelastigde in den warmsten tijd verblijf houdt. Dat zijn aan den voet der bergen heerlijke parken met veel water en frisch groen, waar zelfs in de hondsdagen een verrukkelijke temperatuur heerscht. Op Donderdag 8 Juni waren we weer per auto op weg naar Resjt en de Kaspische Zee.
Zoo bereisden wij dan den Kaukasus, altijd op dezelfde luie manier, reden door dalen en over passen, om in steden uit te rusten. We kwamen op de kaart te Bakoe aan de Kaspische Zee. Die hield ons tegen. Toen kwam Emanuel Bibesco weer bij mij. "Weet je, waar Resjt ligt?" vroeg hij. "Resjt in Perzië?" "Resjt in Perzië!" "Niet heel ver van de Kaspische Zee, ten zuiden."
Men kan zich zoo voorstellen, wat een legenden dit bijgeloovige volk zou spinnen rondom een souverein, die de buitengewone macht bezat, om des morgens in Teheran en des avonds in Resjt te wezen. Dat heeft de Shah niet begrepen. En buitendien heeft hij pijn in de lenden. Hij bedient zich van de automobiel, zooals gij en ik een ziekenwagentje zouden gebruiken. Hij rijdt erin door zijn tuinen.
De weg was verlaten, want de karavanen reizen in dezen tijd van het jaar alleen des nachts. Bij elke halt dronken we een paar glazen thee, die altijd klaar staat op kolenvuurtjes. En we aten harde eieren, die overal te krijgen waren. Tegen vijf uur in den avond waren wij honderdvijftig kilometer van Resjt verwijderd.
Het kostte veel moeite, om voor dezen laatsten tocht in genoegzame hoeveelheid benzine te krijgen, en eindelijk slaagden we er in, het voêr voor de auto te erlangen tegen een prijs, die overeenkwam met drie francs de liter. We zouden de 350 kilometer graag in twaalf uren afleggen met rust voor het déjeûner. Op die wijze zouden we wel vermoeid, maar vóór den nacht in Resjt aankomen.
Die was na een moeilijke inscheping te Bakoe goed en wel in Enzeli aangekomen, was van daar naar Resjt gereden, en om vier uur in den namiddag waren de beide paren met Keller en den Tsjerkess Hassan uit Resjt vertrokken met hun zessen in de groote Mercédes. Dezen keer hadden ze elk maar één toiletzak mogen meenemen, want in de auto moesten de vier veldbedden worden geborgen en de dekens.
Om van Resjt naar Teheran te gaan, zouden we den beroemden, voor enkele jaren aangelegden weg volgen, die niet door het gouvernement, maar door een russische maatschappij is gemaakt, die er concessie voor had gekregen. De weg is 337 wersten lang en stijgt tot meer dan 1500 meter.
De zon had alle nevelen verspreid. Wij zagen in het Zuiden de hooge bergen, die Emanuel Bibesco en ik den volgenden dag zouden beklimmen, om Teheran te bereiken. Ze waren bedekt met zware bosschen, en van Resjt uit leken de hoogten, die ons scheidden van het centrale plateau van Perzië, ontoegankelijk. Wij hielden stil voor den tuin van een rijken Pers, zijn zomerverblijf.
Woord Van De Dag