Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
En zoo was het tenslotte Plus-Que-Parfait, die slechts één paard bezat en een gering vermogen had, verreweg de elegantste en meest correcte van de drie: lang en slank van gestalte, met grijzende snor, 't gezicht vrij stug en grimmig, als leefde hij in stil-aanhoudende verbolgenheid over een noodlot, dat hem materieel ondergeschikt maakte aan de twee anderen; trotsch niettemin, geweldig trotsch op wat hij toch nog was en had en kon bereiken: een soort verwoeste donquichotte-type, elk oogenblik klaar om over hersenschimmige kleineering wraak te nemen.
Het is onwelvoeglijk om hier in te groote bijzonderheden te treden, maar ook nu deed ze alles in correcte volgorde. Eerst vijf minuten geborstel over de groote, gelijke paardentanden. Ze was trotsch op dat groote, stevige, zoogdierengebit, waarmee ze noten kon kraken, die andere menschen nog niet eens tusschen de scharnieren van de deur konden stuk krijgen.
Hij is daar, de onderwijzer, in correcte zwarte jas, een intelligente jonge Portugees, ook zijn jonge vrouw, een Katholieke van Quilon, met de warme tint van de vrouwen van Malabar, de haren vol vreemde sieraden, met neergeslagen oogen, in een houding van achterafgezette godin en in een kleedje van veelkleurige tulle.
Het was voor diegenen, die zich aan de bestudeering van de teksten wijdden, noodig correcte copieën te hebben en welverzorgde afdrukken van al die figuren. In 1838 werd luitenant Postans door het bestuur van Bombay naar Junagadh gezonden, om de opschriften te copiëeren en Burgess kwam in 1869 afdrukken maken.
En hij hoorde hem vragen met z'n correcte Museumkwartier geluid: "Zal ik 't licht aan laten, Clara?" Want ze heette natuurlijk Clara, de schitterende. En 't dichtertje dacht datti "pardon" tegen haar zou zeggen op een gegeven oogenblik. Ja, God laat de gedachten van een mensch raar dolen en er komen vreemde passages voor in zoo'n gedicht zonder eind.
Ik had er geen flauw vermoeden van, wat er in hem zat. We moeten hem toch dikwijls vragen, dat is nu eindelijk eens iemand, daar ik meê praten kan." "Och, me dunkt waarachtig, dat jij met alle menschen wel praten kunt," antwoordde haar man knorrig; hij was er eindelijk achter gekomen, welke weinig correcte dingen er in zijn huis gezegd waren.
"Zet niet zoo'n smòèl op!" , raasde hij, de schippertjes, die mee begonnen te keffen, 'n trap gevend: "wat doet 't 'r toe of ze leeg binne!" Het was geen correcte uiteenzetting. Het bad wachtte. De thee kookte. De eieren versteven. In eene behoorlijke familie pleegt men zichtbaar op te staan.
Aan het gebruik van mes en vork kunnen zij maar niet gewennen; men ziet deftige armenische dames, correcte turksche ambtenaren, rijke en machtige kurdische begs hun eten met de vingers in den mond stoppen, en zich daarbij zoo geducht met vet besmeren, dat zij na den maaltijd als kleine kinderen met zeep moeten worden gewasschen.
Veel, wat de Engelschen, om de kracht die er in gelegen is, bewonderen, noemen de Franschen plomp. En het oorspronkelijke, het vreemde, dat in het schoolsche, correcte Frankrijk niet bevalt, maakt dikwijls in Engeland zijn fortuin, zoowel in de literatuur, als in het dagelijksche leven."
Sinds de lichte kist met 't duur rembours in meneer's knutselkamer ontpakt was, sinds die kamer op slot bleef, leek al het correcte, zorgvuldige, wel-overwogene van meneer, mevrouw en de nog ongetrouwde dochter heengespookt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek