United States or Austria ? Vote for the TOP Country of the Week !


Toen hij zich wederom bij den Amerikaan gevoegd had, deed hij hem evenwel plotseling de volgende vraag, die deze moeilijk had kunnen verwachten. "Hebt u van nacht geen Portugees ontmoet, mijnheer Harris, die zich Negoro noemde?" "Negoro?" antwoordde Harris op een toon van iemand die niet begrijpt wat men wil zeggen. "Wat is er dat voor een, die Negoro?"

De Portugees breekt zijn ei in een glas, klopt het, mengt er vaak suiker en melk doorheen en drinkt het mengsel; ik twijfel niet, of het zal wel lekker zijn, maar de bereiding is niet uitlokkend. Wij geven de voorkeur aan onze manier: een dik sneedje brood, waar het kruim in het midden uit is weggesneden, houdt het ei in positie en zoo krijgen we een geïmproviseerd eierdopje.

Hier ziet men hem, liggend op zijn doodkist, die door naakte kinderen wordt gedragen. De Oorlog, voorgesteld door een vrouw, schijnt met behulp van een kind bezig, de plooien te leggen van de vlag, waarin hij zal begraven worden. Antoine Manuel de Vilhena, Portugees van de afdeeling Castilië, werd tot Grootmeester gekozen bij den dood van Zondodari.

"Wat is er?" vroeg de Portugees, die dadelijk wakker en overeind was. "Kijk eens!" Urdax zag de lichten en liet dadelijk de gansche karavaan op de been brengen en zoodanig was iedereen onder den indruk van het dreigend gevaar, dat niemand er aan dacht de wakers, die zoo slecht hadden opgepast, te berispen. Het was omstreeks elf uur.

Zooals men ziet heeft de Portugees in dezen geen geest van initiatief getoond, hoewel hij anders niet zoo lui is, als de legende wil, en wel degelijk werkt en bouwt en oogst, en daarbij geen moeite spaart.

Evenwijdig gespannen als de koorden van een lier, leiden van de Markt vier straten met hooge huizen, rijke winkels en trottoirs van een wit en zwart mozaïek, naar het plein Don Pedro IV, beter bekend onder de naam van Rocio, dat het echte centrum van Lissabon is. Daar wordt gebabbeld, geflaneerd, gerookt; daar herkent men den echten Portugees.

"Ja, een zeer dicht, bijna ondoordringbaar woud", beaamde de Portugees; "wilden wij het Oostelijk omtrekken, dan zouden daartoe maanden noodig zijn. Maar Westelijk komen wij aan de Oebanghi, dicht bij de stroomversnellingen van de Congo." "Maar zou het de reis niet bekorten als wij dwars door dat woud trokken?" vroeg Max Huber. "Ja, het zou een paar weken uitsparen."

Portugees van geboorte, aan het Hof van KAREL V opgevoed, vereerd met het vertrouwen der Landvoogdes, die hem zelfs naar Madrid zond, om verzachting van de plakkaten te bewerken, was hij in 1569 te Groningen gekomen, en had hij zoowel blijken gegeven van gestrengheid en ijver voor de zaak des konings, als van menschlievendheid ter redding en verzorging van allen, die door den Allerheiligenvloed ongelukkig waren geworden.

"Weg!" riep zijn vaêr, en "wee!" zijn moêr. "Mijn rijk is uit, adie!" Hoe arm hij naar Oost-Inje voer, Hij werd Jan Compagnie. 't Was in en uit met d'Amboinees; Hij prees zijn specerij, Maar toffelde den Portugees, En had de handen vrij, Ter nood verliep nog jaar en dag, Daar kwam een vloot in 't Vlie, De rijkste, die ooit Holland zag; Haar zond Jan Compagnie.

Deze Portugees, die uit nieuwsgierigheid Spanje bereisde, kwam in Granada en hield zich daar op. Hij kwam in den schouwburg op een dag, dat ik niet speelde. Met groote attentie nam hij de actrices op, die toen optraden. Een was er, die in zijn smaak viel en den volgenden dag maakte hij kennis met haar. Maar toen verscheen ik op het tooneel en nam hem dadelijk voor mij in.