Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
De Ritmeester antwoordde geen syllabe, maar greep naar zijn hoed en gaf een wenk, die zooveel wilde te kennen geven, als dat hij gereed was; waarna hij een der in zijne buurt zittende officieren op den schouder tikte. Deze begreep de zwijgende uitnoodiging, rees op en maakte zich gereed om mede te gaan.
Den volgenden dag ging Jakob Stargardt den gekwetste zoo gauw mogelijk bezoeken. Hij lag stil voor zich uit te kijken. »Ik heb goeie berichten," zeide de ritmeester, »de chirurgijn staat er voor in, dat je geneest; maar je moet je rustig houden! Ook heb ik ander mooi nieuws voor je: Je bent tot ritmeester bevorderd."
Wel wist de Hopman hen te overreden om terug te keeren; doch na eenigen tijd toevens zag hy zich genoodzaakt, Heusden weder te verlaten, op de aankomst van Jan Hol, opperste Ritmeester des Hertogen van Holstein, die op 16 September met troepen uit 's Hertogenbosch was afgezonden.
De Heer Van Heenvliet zuchtte; hij kon niet begrijpen, hoe de Prins op dat oogenblik over paarden kon spreken, en wilde juist antwoorden, toen de ritmeester Buat de kamer binnentrad, zich tot den Prins wendde, en met een geheimzinnig gelaat en op half fluisterenden toon zeide: "Weet Uwe Hoogheid reeds, dat de Raadpensionaris dezen morgen op het Hof van Brandwijk is geweest en een langdurige conferentie heeft gehad met Mevrouw de Prinses-weduwe?"
Het Hof ondervraagde daarop Van der Graaf, die de toedracht der zaak verhaalde. Diensondanks werd hij gedwongen, zich niet verder in dit rechtsgeding te wikkelen. Van deze stem beroofd, die waarschijnlijk nog een of twee andere zou hebben overgehaald, werd de ongelukkige Ritmeester veroordeeld te worden gestraft met den zwaarde, zoodat er de dood na volgt.
Terstond werd de Ritmeester gevat en in de kastelenije bewaard; waarop de Raadpensionaris aan het hoofd eener commissie uit den Raad van State zich naar het huis van den gevangene begaf en aldaar huiszoeking deed." "Wat zal die arme mevrouw Buat verschrikt zijn geweest!" zeide de Prins meewarig. "Dat kan Uwe Hoogheid zich voorstellen." "En heeft men daar nog wat gevonden?"
Horatio Vere echter kon niet nalaten tegen Reede, die naast hem stond, aan te merken: "a fine lady, to be sure , nietwaar?" "Ik heb er niet op gelet," antwoordde de Ritmeester: "ik heb alleen het rouwgewaad gezien, dat mij den dood van een onvergetelijken vriend herinnert." Dit zeggende, wendde hij zijn gelaat af en bedekte het met de linkerhand. "He was your friend?
"Genoeg!" hernam de Ritmeester, die nu geheel wakker was, met blijdschap: "ik geloof dat ik het oogmerk al raden kan;.... doch laat ik niet te veel zeggen, anders mocht hij een autoda-fé van mij maken, zooals van mijn hemd: gij hebt het gehoord, Bouke! geef mij mijn wapenen, en ga dan spoedig de paarden opzadelen." "Welk paard zal UEd. berijden?" vroeg Bouke. "Om 't even: neem 't grauwtje maar!"
Roelof Sla-der-op reed tot naast den wagen, nam den hoed in de hand en sprak: "Wij volgen slechts onzen last, Heer Ritmeester! U WelEd. is zelf soldaat geweest en weet dus, dat wij gehoorzamen moeten aan hen, die boven ons gesteld zijn." "Recht zoo," antwoordde de Baron: "maar wie gaf u dan last?" "De wachtmeester, heer Ritmeester, die binnen het kasteel is."
Luitenant Harreson reikte aan Frits Jansen zijn karwats, eene uit zwaar buffelleer gevlochten, harde roede, en Frits sprong weer op den rug van het ontembare dier. Een ritmeester naderde de toeschouwers. »Wie is die jonge man?" vraagde hij belangstellend. »De zoon van een Transvaalschen Boer," antwoordde Harreson. »Er zit staal in dien kerel," zeide de ritmeester.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek