Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Wat zijt gij toch een rare drommel, vadertje, zeide Sch. en knipoogde naar mij, terwijl hij mij toeknikte en zich tot O. richtte. Ge hebt 300 roebel verloren, niet waar, zooveel was het immers? Meer, zei de luitenant vol ergernis. En nu is u een licht opgegaan, maar te laat, vadertje!
't Kon my m'n ontslag kosten als ik rare dingen deed. Want de heeren houden niet van vreemdigheid in de huisjes. Terwyl ik hierover zoo nadenk, krygt onze bruinvisch die me-n-al lang had staan wenken om haar kleeren, onze Geertje-meu in 't oog. Ze vliegt 't huisjen uit, pakt Geert by den arm, en loopt met 'r heen. Ik achterna met de plunje, dat begryp je!
't Is waar: Juffrouw Siloin zal u dat niet verteld hebben. Clara. Louise! Ik geloof, dat gij al rare dingen op school geleerd hebt. Maar ik heb altijd gehoord, dat de Heer O. een man was van onbesproken gedrag. Louise. En hij heeft geld ook. Caroline. Is hij het niet, die dat lieve wagentje met die kaneelkleurige paardjes rijdt? Louise. Juist!
"O, ja, bij kalm weer en in de baai gaat het wel," hernam hij, "maar gesteld dat ge voorbij Rumball Point afdreeft en de branding op u kreegt wel dan zoudt ge binnen vijf minuten verdronken zijn. 't Is ongepermitteerd, juffrouw, dat zeg ik." Beatrice lachte weder en ging heen. "'t Is me een rare!" zeide de oude man, zijn hoofd krabbende, terwijl hij haar nazag.
En al de takken, die naar haar heen reikten? En al die verdere plannen van bleekere lichtstrekking en kleurenstand voor haar uit? De kleine gezicht-einders waren samengebakken en smolten zich vast aan den hemel. Zij was in een groote zaal vol vreemd leven, vol rare vervoerende dingen. Er waren geen menschen bij haar, achter haar. Niets was achter haar, geen stemmen, geen gerucht.
En Kees Ploeger praat van die rare kerels die 'm op den slechten weg brachten. Maar toen waren we in de dagen onzer dwaasheid, de uitverkorenen Gods, ja God zelf. Verstandig zijn we nu, alweer behalve Bavink en we kijken mekaar aan en glimlachen en ik zeg tegen Hoyer: "we zijn er niet op vooruit gegaan."
Een half uur later kreeg hij zijn Zondagsche pak aan en stapte hij naar buiten, om weer naar zijn bok te gaan kijken. Deze stond heel rustig bij den hit gemaaid gras te eten, en hij keek Jantje aan of hij zeggen wou: "Dat was een rare geschiedenis, hè Jan?" Jan kon zijn bok niet genoeg aankijken, zoo mooi vond hij hem.
Zij was alleen. Zij kon kijken rechts in de tuinruimte, er was niemant, die naar haar toekwam, met voeten over den grond, zij kon kijken voor zich uit, er waren geen menschenvormen, die zich schiepen uit de donkerte. Niets dan haar warme leden, en haar handen, die als rare blanke stukken uit de vale mouwen staken, zoo ver van haar willende hoofd.
»Dat placht hier vroeger niet noodig te zijn," hernam Frits wat verwonderd, terwijl hij zich zonder aarzeling aan de formaliteit onderwierp. »Ja, vroeger! maar 't is nu zoo'n rare tijd; daar zwerven zooveel uitlanders en spionnen in 't land, de politie mag er wel zoo wat het oog op houden." »Mijnenthalve mag zij," hernam Frits, en wierp de pen met een schouderophalen in 't zand terug.
MEVR. RUMMEL. O? Een tooneelgezelschap? Neen, daar weet ik niets meer van. MEVR. LYNGE. Ja, de menschen moeten hier heel wat rare stukjes uitgehaald hebben. Wat waren dat eigenlijk voor histories? MEVR. RUMMEL. Och, mevrouw, dat had eigenlijk niets te beduiden. MEVR. HOLT. Lieve Dina, geef mij dat linnen eens aan. Beste Dina, ga eens vragen of Katrine de koffie brengen wil.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek