Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
Het booze zwart en groen sloeg de teleurstelling over haar gezicht, door haar achterhoofd, om haar schouders. De lucht was vol rare, vijandige ritselingen en geluiden. De hut stond rechts, donker en leêg, viezerig. De bloemen waren gewoon en er schenen er veel te weinig te zijn. Een lichte vaalheid hing van uit de boomenblaren naar beneden. En Mathilde zag plotseling de tuin klein en leelijk.
Meta wou graag van voren een paar krullen hebben en Jo nam op zich de papillotten er met een gloeiende tang in te branden. "Moeten ze zoo rooken?" vroeg Bets van haar zetel op het bed. "Dat is het vocht dat verdampt," zei Jo. "Wat een rare lucht! het ruikt net naar verbrande veeren," vond Amy en streek hare eigen mooie krullen met voldoening glad.
En 't scheen al alsof die rare gril bij stilzwijgende overeenkomst maar liever zou worden genegeerd, toen hij opeens lacherig verlegen naar mij opkeek, en er waarachtig een schuchter rose opbloosde in zijn groezelwitte gezicht.
Een mensch doet rare dingen als-i verliefd is, en daarby zoo byzonder sterk. Nu moet ik je iets zeggen, jongeheer, dat me in de ziel leed doet... Ik zal er heusch nooit over spreken, beloofde Wouter, die meende dat-i 't geheim van 'n moord te bewaren kreeg, en bang was dat Jansen 't verhaal afbreken zou. O, dit mag je wel vertellen, 't kan soms nuttig wezen dat men 't weet.
"Moet ik hier zijn vriend?" vroeg ik en wees naar dat woord. Ik zag dat de vriend mij een rare vond. "Dat staat er nog van vroeger, mijnheer." Hij klopte. Ik hoorde Bekkers stem die "Ja", riep. De vriend ging naar binnen, de deur ging weer dicht en daar stond ik. Of ik zoo goed wilde zijn hier even te wachten. Ik werd in een klein achterkantoortje gelaten met een uitzicht op een blinden muur.
Nauwelijks was de tandoe neergezet, of een der jongens gooide zich in het gras, trok heele leelijke gezichten en uitte allerlei rare geluiden. Ajoe, ajoe, ajoe; hij had overal pijn. De anderen zeiden, dat zij niet verder wilden gaan, den zieken broeder konden zij niet alleen laten, wel wilden zij ons terugbrengen naar Tosari.
Wacht eens: over die stoelleuning, hulpeloos naar beneden hangende met de mouwen tot op den vloer, 't Goed uit den zak gerold en verspreid over den grond. Haastig weer wat bij elkaar gegrabbeld en dan de jurk aan. Eindelijk was Ida, met een diepen zucht, klaar; maar hoe? 'k Hoop voor jullie niet, dat je ooit zulke rare banden, knoopen en knoopsgaten, haken en oogen aan je kleeren zult hebben.
Een dorp of voorstad gingen wij door, 't was er zoo stil of het geheel was uitgestorven, toen een langen modderigen landweg over, door een ander native-dorp en daarna sloegen wij een zijweg in. Hier begon het. De auto begon te schudden alsof zij ons wilde uitwerpen, hokte, met rare, sissende geluiden en ging op eens niet verder.
En hoe ongemakkelijk zaten haar al die nare, rare machines met ontelbare baleinen en wat was het verschrikkelijk om telkens weer de juffrouw te hooren zeggen: "Ziet u mevrouw, van boven past dit heel goed, maar de jongejuffrouw is wat heel breed om het middel en de heupen." De arme "jongejuffrouw" had op het laatst een gevoel alsof ze een mismaakt schepsel was!
"Toch was 't 'n rare. Die Hein had één hekel; die kon nou op geen kraag gouwe sterretjes zien. "Da's vast me kwaal" zei ie soms "van de zenuwe vliege ze aldoor al rond voor me ooge, en a'k ze dan op 'n ofciers-jas óók nog anschouw, dan mot 'k ze plukke..." Nou, sterretjes-plukke is kinderewerk dat vin ik. Maar hij von dat niet. As kopperaal zijnde is ie 's 'n majoor na ze strot toe gevloge... Zoo in ééne, enkel omdat ie die sterre nou niet zien kon op die man z'n kol... En toe de majoor dat niet wou, het ie 'm pardoes voor z'n test geblaze... Daar h
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek