Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Rebecca, giegelend, met bedwongen proesten, omdat de groentenjood zich pijn dee, hield de la vast, de la met de kam, de ijzeren lepels, bandjes en klosjes. Eindelijk met 'n hoera van Meijer, Saartje, Jaantje en Flippie, schoof de tafel naar binnen. Eleazar maakte 'n praatje met Poddy. De heele, hééle nach sprak de zieke had-ie legge schwitze en noeste.
Het gaf weinig verwondring in 't huis. Poddy kwam eens kijken, tante Reggie sukkelde de trap op, er werd 'n uur verdrietloos gepraat. Langer niet. Suikerpeer had 'n partij bevroren rooie kool gekocht, die door de muffing der kamer bedorven was. Ze hoopte achter de deur in manden.
"Gaat 'n zussie van jou op school?", vroeg hij opwandlend, kijkend naar de vierkante slijkranden van z'n schoenen. Zij lei 't uit, spuugerig-slobberend van den uitgebeten appel, de pitten rècht voor zich spuwend. Poddy ging meestal zelf. Vandaag was-ie blijve legge. D'r ware gate in z'n heup gekomme en 't been, 't ééne, voelde stijf as 'n paal.
"Ik praat met Rebecca," zei Eleazar, naar de bedstee gaand: "we hadden 't over wat de dokter vanmorgen gezeid heeft"... "Og!", zei Poddy, zich verveeld afdraaiend. "Hij zei wat-ie al voor tijjen gezeid heeft dat je na 't gasthuis mòt dat ze je in 't gasthuis 'n eind kennen helpen." "Og!" , kreunde de sigaretten jood: "wad-doe 'k 'r mee! Og!" "En as je hièr wat overkomt?"
"De kindere daar hoef je je hoofd niet over te breke daar zorge wìj voor. Ben je ze nou wat waard? Nee, ommers? Omdat jij gistere te veel van mijn fijne bliek hei gegeten, heit niemand vannacht kenne slape, heit Rebecca op gezete. Dat houdt zij toch niet uit? As zij 'r ziek van wordt, dan zit je heelemaal in de piepzak. Goed?" "Goed," zei Poddy, doodelijk vermoeid. "Dus morgen? Hij knikte enkel.
Hij had dorst, dronk gulzig-slurpend de koude thee, die Rebecca 'm gaf, vroeg vloekend om pap. Dan klagerig-schreiend, afrukkend de broeiende lappen, bekeek-ie, zoover-ie zich buigen kon, de rottende gaten van z'n heup en 't been. "Poddy!", zei Eleazar.
Dadelijk zou-ie de kachel voorzien en as Poddy 'm wakker hield, ging-ie gezellig zitten lezen. Boven brochures genoeg, waarvan-ie nog wel is smullen wou. Al dat zeker-vergenoegde zei-ie met haar hand in zijn handen, luchtig, gelukkig.
"Wat zanik-ie dan tegen!," drensde Poddy, ongemakkelijk steunend: "'n straathond heit 't beter as 'n arreme jid! Bij God! Bij God!" en weer terugzakkend in 't bed, zuchtte-die in vlakke, levensbeue wanhoop: "as 'k gif had, gaf 'k me kindere gif in d'r lijf vóór 'k krippeerde"... "Ho! Ho! Gift kost cente!", lachte Eleazar.
Weer in denzelfden aarzlenden, tastenden toon vroeg Eleazar: "...Mot j'r niks an doen, Poddy?... Mag-ie 't zoo l
Verkleumd ging de jongen bij 't dakraam zitten. Meelijdend schudde Eleazar 't hoofd naar de zij van de bedstee, wenkend met de oogen. "Trek z'n partij!", kregelde Poddy: "leg je hande onder z'n luie poote, dan wordt-ie nòg geen sauger! Ik 't prebeere! Ik 't prebeere! Ik met me zieke lichaam en me stijve poot! Vuile hond!" De jongen keek gluuperig-valsch, hield zich in.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek