Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Ineens draaide de zieke zich giftig om. "Waar bemoei jij je mee? Wie vraagt je wat?" Even aarzelde Eleazar. "'k Hei 't recht me met je te bemoeien, Poddy omdat omdat 'k van Rebecca hou".... Poddy's drift zakte. Strak keek-ie z'n dochter en den jongen man aan. 't Scheen moeilijk in 'm door te dringen. Langzaam glee-ie in rust, z'n handen ontspanden, z'n oogen knipten toe.
Vaag zag Eleazar een bed op den grond, hoofden van kindren, 't open gesprei van een bedstee, een pot en op tafel stronken van bloemkool. Meer bij de deur stond een kleinere tafel met doozen tabak en sigaretten. "Da's mìjn negotie," zei Poddy, strijkend de hand door den baard en wijzend naar de sigaretten: "daar mod-ik me vijf kindere d'r monde mee stoppe.
"....'t Loopt af 't Is mis", zei-die hijgend, en terugstortend in 't kussen begon-ie langzaam-snerpend te huilen, 't hoofd gekeerd naar 't beschot. "Kom", praatte Eleazar, z'n hand drukkend: "denk an je kindren, Poddy denk an je..." Meer zei hij niet. Elk woord ketste. Zwijgend, de oogen heet van tranen, leunde hij tegen de bedstee-deur.
"En dan weet 'k nòg iets," praatte Eleazar vergenoegd, opgelucht door de eindelijke toestemming: "vannacht slapen Rebecca, Joozep, Sally, Rozetje en Serre boven op mijn kamer." "Nee," zei Poddy moeilijk. "J
Toen de zuster langs kwam, richtte hij zich zwak in z'n bed op, vroeg waar Poddy was. "Wie is Poddy?", zei ze verwonderd. "Me bovenbuurman", sprak hij: "me bovenbuurman, die ziek lei, toen de brand uitbrak. En hoe is 't met tante Reggie, die 'k 'r bewusteloos uit heb gehaald?"
Zoo liggend, als op slapen af, vroeg-ie dof: "....Van Rebecca? Van Rebecca?" "Ja," zei Eleazar: "en zij van mij".... "Ken nie gebeure ken nie gebeure," hijgde Poddy: "Rebecca is hier noodig".... "Dat weet 'k we hebben nog zeven magere jaren den tijd de vette kommen later" en 'r hand nemend tusschen zijn twee groote handen: "al zeg-ie nee we doen 't toch. En jij gaat na 't gasthuis.
Juda, die 'm opzocht, om 'm te troosten, om 'm te vertellen van de begrafenis van Poddy en de kinderen, 'n begrafenis waarbij de heele jodenbuurt op de been was geweest 'n begrafenis waarbij de menschen op straat hadden staan huilen, zoo aandoenlijk als de optocht was van twéé groote en vìjf kleine kisten Juda, die 'm óók had willen spreken over de éérste gelukkig-gewonnen staking, Juda werd niet bij 'm toegelaten.
"D'r overkomp mijn niks niks"... "Weet je 't beter as de dokter?" "Og! La-me met rust!" "Hoe ken men zoo stijfkoppig zijn, Poddy! Hier leg-ie te vervuile ginder hei-je oppassing! Kost 't je 'n cent? Nee, toch? Met 'n operatie, waarvan je niks voelt, die ze doen zonder pijn ben je 'r met 'n maand bovenop.
Hij wou de deur van Poddy openen. "Hier bòven!", riep ze in fluistring. Als 'n dief sloop-ie de tweede trap op. "'k Ben hièr vast gegaan," zei ze klappertandend: "vóor Joozep na bed komp die zit nou nog lekker an tafel te slape". Voor de kamerdeur, warmde-die 'r koude handen. "Waar bleef je zoo lang?" "Tante Reggie is niet goed in orde."
De namen der omgekomenen zijn: Saartje Prins, een meisje van ongeveer zeven jaar; Moosje Prins, een jongetje van nog geen twee jaar; de zieke Russische cigaretten-handelaar Podnowsky, meer in de buurt als Poddy bekend; zijn dochter Rebecca nog geen achttien jaar oud en zijn andere drie kinderen Serre, Sally en Rozetje. Er heerscht in de Jodenhouttuinen een algemeene verslagenheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek