Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
"...Dat zijne zoo geen héel-groote verschillen", redeneerde Eleazar voorzichtig, bevreesd 'm driftig te maken en pogend 'm af te leiden: "alleen in 'n narrenhuis kan 'n nar op de narrige inval kommen dat 'n arme christen en 'n arme jood 'n ander soort maag en 'n ander soort hersens hebben! Málle Poddy! As je 'n christen in Rusland was geweest, zònder centen, wat dan? Wat dan?
Zij, wieglend op den rand van 't bed, sloeg neer ze 't eerst, dwazerig spelend met 'n punt van de deken. "Rebecca Rebecca! Waar zit je?"... Poddy schreeuwde beneden de gang door. Gehurkt in de bedstee, kreunend en vloekend, hield de poolsche jood de deur open. Z'n stok kromde als een hand om den knop, viel op den grond toen ze de trap af kwamen.
Bij 'r hoofd, op 'n stoel, was 't slordig gekreuk van 'r rokken, 'r broek bovenop met nog slingrende banden. "Rook 'm bij je soupé," zei Poddy: "en doe niet as Dovid 't pèstgezich! Jij heit gelijk. Gezegend zal je weze."... "Dank je. Goe-nacht. Slaap wel," wenschte Eleazar, hooger klimmend naar zijn kamer. Er was geen licht.
"Nacht nacht," hakkelde hij 't duister toe. En versuft, doodsbleek, de deur bij Poddy openend, riep-ie door den kier, slap nog wetend dat-ie 'm niet zou kùnnen zièn: "Joozep!" "Ja?", vroeg de stem van 't dor mannetje aan de tafel. "...Ik mot uit blijf jij bij je vader tot 'k werom kom."
"'k Hei 'n zinkput in me lijf!", klaagde Poddy, gulzig slobberend: "'t loop 'r in en 't loop 'r nie uit! 'k Hei de heele dag nie gemotte." "Is de dokter geweest?" "Ja," zei Rebecca, bij de bedstee leunend. "En?" "En niks," zei ze ontwijkend, met 'n trekje op 'r gezicht, dat ze iets verzweeg voor den zieke. Zonder schuwheid keken ze elkaar aan, in dezelfde bezorgdheid, in dezelfde vrees.
Poddy, die kreunend zich oprichtte, stoorde 'm. "Water! Water!" , snauwde hij, nauwlijks Eleazar herkennend. "'k Had vanmorgen geen tijd," begon Eleazar. "Water! Water!", schreeuwde de zieke. Rebecca schrikte op, keek suffig rond. "Blijf maar leggen, jij" , glimlachte Eleazar: "ik zal 'm wel helpen. Waar staat 't water?"
't Petrolie-stel onder de rijst met de grauwe erwten, die ze samen in één pan kookte, was uitgegaan. Of 't hinderde as ze de pan in 'n leeg gat van de kachel stak? Ze zag blauw van de kou. Dagen lang hadden ze niet gestookt. En Poddy kreeg zoo'n trek, nou-die vandaag wat beter was.
"...Bin 'k geen dókter, Poddy?... Voel je je niet as 'n prins?"
Maar 'r toegewijdheid, 'r onderworpen liefheid, 'r klein-moedertjes-doen, stonden als 'n prachtige gave, als 'n glanzende koestring in de ellende-kamer, waar Poddy 'r besnauwde, waar de kinderen drensden, waar alleen 'n dakraam was met grijze, vale pannen, waar ze zorgtrekjes om den mond had gekregen.
Zoo waren soms ook wel de straten, als 't laatst zonne-rood van 'n dakraam verstoven. Dicht bij de school, zachjes opwandlend, ontmoette hij Rebecca, de dochter van Poddy. Zij zagen elkander daaglijks, bij Suikerpeer, bij Reggie, bij den cigaretten-jood zelf, op de nauwe, kreunende trappen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek