Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
"Nien z'; moar ze tracht iederien uit de stal wig te drummen. Vaprijsken 'n mag er noch aan noch omtrent komen en zelfs Smul 'n mag er nog nie altijd bij goan." Hij dronk zijn glas melk leeg en stond met inspanning op. Hij hoestte even, heesch en zwak, met piepend gereutel, diep in zijn binnenste. "Nog 'n gloazeke melk?" vroeg zij bezorgd.
Het maakte hem ellendig en vertraagde zijn genezing; en tot grooten schrik van Rozeke sprak hij reeds van uit zijn hoek te komen en zelf weer, zoo goed en zoo kwaad als het ging, te gaan ploegen en zaaien, en nog eens met de merrie naar den hengst te gaan, toen Vaprijsken op een zondag ochtend haastig van de vroegmis thuis kwam en hem zei: "Boas, as ge nou ne kier ne goeje peirdeknecht wilt hên, nou es er ienen te krijgen; moar ... hij 'n wilt hem nie prissenteeren; ge moet 't hem zelve vroagen."
Door, die den buidel had aangenomen, en den jongen de hand toestak, zag hem tevens aan met een paar oogen, alsof ze zeggen wilde: "Moar is't dan alêvel meinis, da'j weggoat?"
Joa moar, 't es nou nog bijkans zomer; wa zal 't in de winter zijn! meende 't Barontje tot versterking van 't geval te moeten aanbrengen.
Kom moar binnen," klinkt een onverschillige stem. Dag Zieneken!..." Zij staat omringd door drie kleine kinderen, bij een heetdampend-en-stoomenden ketel, die over het haardvuur hangt. Een vierde kind, heel jong nog, zit in een stoeltje, bij het kleingeruite raam, met blaasjesmond te spelen.
Zij wist niet wat te antwoorden. "Ha moar ge zij gij boas!" riep zij eensklaps, instinctmatig, onbewust van wat ze zei. "'K ben knècht," zei hij met nadruk; "'k ben knecht en 'k 'n wil hier giene knecht mier blijven. 't Moet 't ien of 't ander worden: mee mij hirtreiwen, of ik hier wig." Daar was het groote woord gezegd, dat wat ze bovenal vreesde.
"'k Weet.... niet.... Paul.... 'k weet niet," klonk het hokkend, "ge bint wel.... goed.... ge bint wel.... moar.... moar.... " "Schrei niet, Anneke, schrei niet," sprak Paul gevoelig, terwijl hem mede iets vochtigs in de oogen kwam. "A'j zóó sprêkt, dan wor 'k zoo roar, zóó.... Moar, och Anneke, zeg mien wát oe schort?"
Moar 't origineel es nóg scheunder, complimenteerde Sylvain. Lisatje, die maar half begreep, keek nog bedeesder even op en sloeg de oogen dadelijk weer neer. Fonske beet op zijn lippen, inwendig spijtig en geërgerd, en hij voelde weer een diep-priemend steekje van vluchtige jaloezie, alsof aan iets getornd werd, waar hij alleen recht op had.
"Nou kom d'r dan moar veur uut; 'k houw van rond veur de vuust," zei Janboer. "Moar 'k wou oe allinnig sprêken," hervatte Berend: "'t is 'en geheim." "Denk ie dan, dat de twee kelfkes en de verkens in 't schot 't zullen noavertellen?" zei Janboer: "Gauw wat, 'k heb geen tied."
'k Zou al lang... Ie weet wel; 'k het altied met zurg voldoan, moar 'en mins kan in 't achteruut kommen. 'k Het...." "Jij in 't achteruit!" riep de baron: "Wel man, hoe komt dat? De tabak is de laatste maal best geleverd. 't Is mij een duistere zaak."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek