Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Met list trachtte nu de keizer Beyaert en Reinout te vangen, en 't lukte niet. Hij beloofde koning Iewijn veel goud, en de koning minde het goud zeer. Om het goud zeide hij, dat hij Reinout en zijn broeders zou uitleveren, en hij wilde hen verkoopen voor twintigduizend kronen. Daarom ging koning Iewijn haastelijk naar Montalbaen, en hij zeide: "Ik heb vrede gemaakt tusschen Karel en u."
Maar dat moet je nu nog niet zeggen; dat is je antwoord aan Pyramus; je zegt zoo je heele rol achter mekaâr op, wachtwoorden en alles. Pyramus, kom toch; je wachtwoord is er al geweest; het is: "vermoeid en wier." THISBE. O! trouw als 't trouwste paard, dat nooit vermoeid en wier. PYRAMUS. Ware ik, o Thipsy, schoon, dan minde ik u alleen.
Zij, de jeugdigen en sterken, Hunkrend naar een eedlen strijd, Maar op d' eersten marsch bezweken, Ver nog van het worstelkrijt: Zij, de heiligen en zwakken, Met des lijdens kruis belaân, Eindlijk met gevouwen handen, Bleek en spraakloos heengegaan; En dan, 't wonder lieflijk wezen, 't Bloemtjen in mijn wildernis, Die mij boven alles minde En nu ginds een Engel is!
«Wie zit daar treurend op den steen En wil niet lachen of zingen?" «O God, ik ben zoo heel alleen In 't land van Lotharingen! Ik minde mijnen vedelaar: Zijn stem gelijk een gong was. Nu schrei ik sinds en jammer maar; Ik lachte toen ik jong was.»
Heer Herman dacht, nadat hij haar aanschouwd had: "Voor deze vrouw zal ik willen strijden," en hij zeide haar dit. Wat antwoordde ze hem? Het eeuwig antwoord der liefde: "Mijn leven is het uwe." Doch toen ze haar moeder bekende, dat ze heer Herman minde, zei deze: "Voor een ander heb ik u bestemd, mijn kind!" Ze fluisterde: "Wie is die ander, moeder?" "Zweder."
'Neen, antwoordde hij, »Sappho van Lesbos zong het voor omtrent vijftig jaren." 'Vóór vijftig jaren, herhaalde Tachot peinzende. 'De liefde blijft steeds zichzelve gelijk, viel de dichter haar in de rede; 'gelijk Sappho voor vijftig jaren minde, heeft men eeuwen geleden bemind, zal men na duizenden jaren nog beminnen.
DEMETRIUS. Mijn vorst, de schoone Helena verried Aan mij hun vlucht, hun plan tot vlucht naar hier; Uit woede sloop ik hen toen na in 't woud, Uit liefde mij de schoone Helena. Mijn liefde en trouw, de kracht van heel mijn ziel, Het eenig beeld, dat thans mijn oogen streelt, Is Helena alleen. Ik minde haar, Mijn vorst, aleer ik Hermia ooit zag.
En als hij, zoo als nu, de koninginne, zijne moei, zag dwalen door het vergier, immer met Lancelot, dien zij minde en wien zij trouw was als hij haar, zuchtte Gwinebant van onvoldaan verlangen, vooral als hare wijle woei op den wind en zij zekerlijk malkanderen kusten, onder de stuivende appelebloesems....
'k Wou zonen die ik minde, komt nu, beproeft uw kracht, Dat Odin niet vertelle, hoe hij hier zwierf op aard En hij den niet bedoelde wel geven moest zijn zwaard. Sigmund.
DEMETRIUS. Lysander, houd uw Hermia; ik dank; Minde ik haar ooit, thans gloeit in mij geen sprank; Mijn hart had eens bij haar als gast een kluis, Maar kwam voor goed bij Helena weer t'huis; Daar blijft het nu. LYSANDER. Geloof 't niet, Helena. DEMETRIUS. Spreek niet een trouw, die gij niet kent, te na, Als gij niet wilt, dat gij er duur voor boet! Daar komt uw liefste; zie, zij wacht uw groet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek