Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
In elk geval, laat Thisbe schoon linnengoed aandoen, en laat, die den leeuw speelt, toch vooral zijn nagels niet korten, want die moeten lang uithangen, als leeuwenklauwen. En, mijn allerliefste spelers, eet toch geen uien of knoflook, want wij moeten een liefelijken adem uitblazen, en ik twijfel er niet aan, of we zullen ze hooren zeggen, het is een liefelijke comedie!
Die goede en hoofsche vrouwen vinden wij in de sproken: een jong rijk meisje dat bagijn wordt; eene edelvrouw die zich bekeert en in een klooster gaat; een jonge non die zich neus en lippen laat afsnijden om hare kuischheid te redden; eene adellijke dame die zich nieuwe kleeren en sieraden ontzegt om haar man te kunnen bijstaan in zijn strijd tegen de ongeloovigen; THISBE die den dood van haren minnaar niet overleven wil.
Maar er zijn nog twee kwade dingen; en dat is, het maanlicht in een kamer te brengen; want je weet, Pyramus en Thisbe ontmoeten elkaâr bij maanlicht. SCHAAF. Schijnt de maan, den avond dat wij spelen? SPOEL. Een almanak, een almanak! kijk in den almanak! zoek naar den maneschijn, zoek naar den maneschijn. DISSEL. Ja wel, ze schijnt dien avond.
Een oogenblik later komt Pyramus, ziet met schrik de sporen van het roofdier, vindt daarna den bebloeden mantel en steekt zich dood; Thisbe keert weldra terug, om haar geliefde niet teleur te stellen, vindt zijn lijk en drijft zich zijn zwaard in de borst, mede onder den moerbezieboom, welks vruchten, overeenkomstig Thisbe's wensch, voortaan een donkere bloedkleur hebben, ter herinnering aan dit treurig voorval.
En in het droef-eindend liefdeverhaal der Oudheid was niet de verijdeling van het verlangen het stemmingsmoment, maar het dramatisch door den dood afbreken der reeds vervulde min, zooals van Cephalus en Procris, van Pyramus en Thisbe. De aandoening van droefheid lag er niet in de erotische onbevredigdheid, maar in het treurig lotgeval.
Tal van verhalen, aan OVIDIUS' Heroïdes en Metamorphosen of aan den Bijbel ontleend, zijn door POTTER in zijn werk gevlochten: Pyramus en Thisbe, Hero en Leander, Phoedra en Hippolytus, Ahasverus en Vasthi, David en Michol, Jacob's dochter Dina zijn eenige der meest bekende.
PYRAMUS. "Geen Sjefilus van Procrus hield zooveel." THISBE. "'k Ben Sjefilus voor Procrus, ja geheel." PYRAMUS. "O kus mij door deez' halfverganen muur." THISBE. "Ik proef den muur, niet uwer lippen vuur." PYRAMUS. "Komt gij zoo daadlijk thans naar Ninny's graf?" THISBE. "Ik kom, ja, dood of levend, op een draf."
"Een kortgerekt vertoon van Pyramus En Thisbe, zijn beminde; een treurspelklucht." Een treurspel en een klucht? kort en gerekt? Dat klinkt als gloeiend ijs en heete sneeuw. Wie wijst mij de eenheid van die tweeheid aan?
Het verhaal van Pyramus en Thisbe, "twee kinderen die droeghen eene sterke minne," leende zich natuurlijk beter tot een sproke dan tot een boerde; de oudheid zette aan deze stof eene achtbaarheid bij, die het verhaal wel doet passen bij de ridderverhalen en die uit het leven der geestelijken, beide toch nog altijd op hooger plan gelegen dan het leven van burgers en plattelanders .
Maar deze wint het in natuurlijkheid en eenvoud; hare waarheid van gevoel onderscheidt zich gunstig van het hier en daar opgeschroefde der Latijnsche bewerking. Zij weet hare gemoedelijke breedheid aardig af te wisselen door levendigheid van alleenspraak en tweespraak, te nationalizeeren o.a. door het beeld van den vermoeiden pelgrim door de vermelding dat THISBE sliep met andere jonkvrouwen
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek